10.சாவித்ரி

சாவித்ரி

P.67He puts on joy and sorrow like a robe.

சந்தோஷமும் கவலையும் அவன் அணியும் ஆடை.

. அனுபவம் அவனுக்கு ஆனந்தம் தரும் மதுபானம்.

. கனத்த பரப்பு அவன் கடந்த நிலைக்குக் கட்டுப்பட்டது.

. ஆழ்ந்த மனத்துள் அனைத்தும் அறிபவனாக உறைகிறான்.

. ஜோதிமயமான மனிதன், தனித்தவன் ஏற்ற தலைமை.

. பிரம்மம், பூரணன், ஏகன்.

. மௌனமெனும் மலையை நகர்த்தும் சக்தியை அறை கூவியழைக்கிறது.

. ரூபமற்ற அமைதி குணமிழந்த நிலையில் அவளை அணைத்துப் பிடிக்கிறது.

. காலனுக்குக் கரையான நிச்சலன நித்திரை.

. அவன் தனிமையின் வலிமை சொல்லைக் கடந்தது.

. பிரம்மம், பூரணன், ஏகன்.

. காலத்தின் பரப்புக்குள் மௌனமென காலடி எடுத்து வைத்தான்.

. ஏகன் அநேகன் ஆனதை சிருஷ்டித்தது அவனே.

. அகண்டத்தின் தனிமை அனைவருள்ளும் நுழைந்தது.

. காலமும் அவனே, அது பரந்து விரியும் பரப்பும் அவனே.

. பிரம்மம், பூரணன், அசைவற்ற வமை.

. நம் ஆத்மா என உறையும் அவன்.

. நம் குறை எனும் முகமூடியை அவன் ஏற்றான்.

. தசை எனும் இப்பாசறையை தனதென ஏற்றான்.

. அவனுடைய ரூபம் மனிதனளவில் வார்க்கப்பட்டது.

. நாமும் தெய்வத் திருக்கோலம் பூண்பது அவன் திருவுள்ளம்.

. இறைவன் ஏற்ற இசைவான ரூபம்.

. படைத்தவன் நம்மை மீண்டும் படைத்து நடத்த

. தெய்வமிட்ட திட்டம் அழியும் மனிதனுள் அமையும்.

. கண்டம் அகண்டத்தை நாடி உயரும்.

. காலம் கடந்ததைத் தொடும்.

. திருவுருமாற்றம் பூமி சொர்க்கத்திற்குப் பட்ட கடன்.

. இறைவனுக்கு மனிதன் கூட்டாளி.

. நம்மை ஏற்றவனை நாம் ஏற்க வேண்டும்.

. நாம் இறைவனின் புத்திரர்கள். நாமும் அவனாக வேண்டும்.

. நாம் இறைவனின் மனிதன். நாமும் தெய்வமாக வேண்டும்.

. வாழ்வின் புதிருக்குக் கடவுள் என்பது விடை.

****