பகுதி 2

XV. The Supreme Truth-Consciousness

This Supermind is all. Page No.132

It is all-containing. Para No.1

It is all-originating.

It is all-consummating.

We have to regard this Supermind as the nature of the Divine

Being.

The Divine Being has its absolute self-existence.

In its action it is the Lord.

It creates its own worlds.

We consider the latter aspect.

This has a truth.

We call it God.

This is not a too personal, limited Deity.

It is an ordinary occidental conception.

It is a magnified and supernatural Man.

It erects a too human a figure.

It is a relation between Supermind and ego.

The Supermind is creative.

The Deity has a personal aspect.

We must not exclude this.

The existence has many faces.

The impersonal is only one of them.

15. உயர்ந்த சத்தியஜீவியம்

சத்தியஜீவியமே அனைத்தும்.

அதனுள் அனைத்தும் உண்டு.

அனைத்தும் அங்கு உற்பத்தியாகிறது.

அனைத்தையும் முடிப்பது அதுவே.

இந்த சத்தியஜீவியத்தை நாம் தெய்வீக சத்புருஷனுடைய சுபாவமாகக் கருத

வேண்டும்.

அப்புருஷனுக்கு பிரம்ம வாழ்வுண்டு.

அது செயல்படும்பொழுது ஈஸ்வரனாகும்.

அது தன் லோகங்களை உற்பத்தி செய்யவல்லது.

இந்த இரண்டாம் அம்சம் நமக்கு முக்கியம்.

இதற்கொரு உண்மையுண்டு.

நாம் அதைக் கடவுள் என்கிறோம்.

இஷ்ட தேவதை என்ற குறுகிய கருத்தன்று நாம் கூறுவது.

மேல்நாட்டார் அனைவரும் நினைப்பது அதுவாகும்.

மனிதன் இயற்கையை வெல்லும் திறன் பெறும் நிலை அது.

அது தெய்வத்தை மனித உருவத்தில் கற்பனை செய்வதாகும்.

அது சத்தியஜீவியத்திற்கும் அகந்தைக்கும் உள்ள தொடர்பு.

சத்தியஜீவியம் சிருஷ்டிக்கவல்லது.

இஷ்ட தேவதைக்குச் சொந்த அம்சம் உண்டு.

இதை நாம் விலக்க முடியாது.

பிரபஞ்ச வாழ்வுக்கு அநேக அம்சங்களுண்டு.

பொது அம்சம் அவற்றுள் ஒன்று.

The Divine is All-existence.

But it is also the one Existent.

(It is the sole Conscious-Being.

But still, it is a Being.)

We are not concerned with this aspect now.

The divine consciousness has an impersonal psychological truth.

It is the truth of the divine consciousness.

We are seeking to fathom this.

Let us fix it in a large and clarified conception.

The Truth-Consciousness is everywhere. Page No.132

It is present in the universe. Para No.2

By that the One becomes the Many.

It manifests its harmonies.

The multiplicity has infinite potentials.

This is a self-knowledge.

It is an ordering self-knowledge.

The potentiality is infinite.

Without this power of ordering, there will be chaos.

It will be a shifting chaos.

There is the play.

It is an unbounded chance.

It is uncontrolled chance.

There is a law of guiding truth.

It is a harmonious self-vision.

It is a pre-determining idea.

It is in the very seed of things.

It is cast out for evolution.

தெய்வம் பிரபஞ்ச வாழ்வனைத்தையும் தழுவும்.

இருப்பினும் அது ஒரு ஜீவன்.

(அது ஒன்று மட்டுமே தன்னையறியும் ஜீவன்.

எப்படியானாலும் அது ஒரு ஜீவன், புருஷன்).

இந்த அம்சம் நமக்குத் தற்போது முக்கியமில்லை.

தெய்வீக ஜீவியத்திற்கு பொதுவான மனோதத்துவ உண்மையுண்டு.

அதுவே தெய்வீக ஜீவியத்தின் சத்தியம்.

அதை நாம் ஆழ்ந்து ஆராய்வோம்.

அதைப் பரந்த அளவில் தெளிவுபடுத்துவோம்.

சத்தியஜீவியம் எங்குமுளது.

அது பிரபஞ்சத்தில் உள்ளது.

இதன் வழி ஏகன் அநேகனாகிறான்.

சத்தியஜீவியம் தன் சுமுகங்களை வெளிப்படுத்துகிறது.

பல்வேறு ஜீவராசிகள் அனந்தமான வாய்ப்புகளையுடையன.

இது தன்னைப் பற்றித் தானே அறிவது.

இந்த ஞானம் உலகைச் செப்பனிட வல்லது.

அப்படிப்பட்ட வாய்ப்புகள் அனந்தமாக வித்தாக உள்ளன.

இந்த முறைப்படுத்தும் சக்தியில்லாவிட்டால் ஒரே குழப்பமிருக்கும்.

அது குழப்பம் குழப்பமாக உருவாகும்.

இது லீலை.

இங்கு அளவுகடந்து தற்செயலாய் நடக்கும் வாய்ப்புண்டு.

இந்த வாய்ப்புகள் கட்டுக்கடங்கா.

இது உலக நிகழ்ச்சிகளை வழிநடத்தும் சட்டம்.

இது சுமுகமான சுயமான ஞானதிருஷ்டி.

முன்கூட்டியே ஏற்பட்ட முழு எண்ணம் இது.

பொருள்களின் வித்தாக இது உள்ளது.

பரிணாமம் நடக்க இது பரிமாறப்படுகிறது.

Without that law, it will be a teeming chaos.

It is a chaos of uncertainty.

It is confused and amorphous.

Here is a knowledge that creates.

It creates and releases form and powers of itself.

It does not create something other than itself.

That law governs each potentiality.

It is its own vision of truth.

That knowledge possesses it in its own being.

It also has an awareness.

It is intrinsic.

It is an awareness of its relation to other potentialities.

It is aware of their harmonies too.

Such a harmony exists between them.

It holds all this pre-figured.

It is a general determining harmony.

The whole rhythmic Idea of a universe must contain this

harmony.

It must be there in its very birth.

There is such a self-conception.

Therefore it must inevitably work out.

It works out by the interplay of its constituents.

It is the source of Law.

It is the keeper of the Law in the world.

For that Law nothing is arbitrary.

It is the expression of self-nature.

It is determined by the compelling truth.

It is the real idea that each thing is.

இந்தச் சட்டமில்லாவிட்டால், குழப்பம் அதிவேகம் பெறும்.

நிலையற்ற நிலையின் குழப்பம் இது.

உருவம் பெறாத, பெற முடியாத குழப்பமான நிலையிது.

இது சிருஷ்டிக்கும் ஞானம்.

தம் ரூபங்களையும், சக்திகளையும் சிருஷ்டி வெளிப்படுத்துகிறது.

தன்னைக் கடந்ததை அது சிருஷ்டிக்கவில்லை.

இந்தச் சட்டம் இந்த வாய்ப்புகளை நிர்வாகம் செய்கிறது.

அது தன்னுடைய சத்திய திருஷ்டி.

தன் சொந்த ஜீவனில் அது இந்த ஞானத்தைப் பெற்றுள்ளது.

அதற்கு ஒரு தெளிவும் உண்டு.

இது பிறப்பில் ஏற்பட்டது.

இதர வாய்ப்புகளுடன் உள்ள தொடர்பை அறியும் தெளிவு இது.

அவற்றின் சுமுகங்களையும் அது அறியும்.

அவற்றிடையே அப்படிப்பட்ட சுமுகங்கள் உள.

இத்தனையும் அது முன்கூட்டியே பெற்றுள்ளது.

இது பொதுவான நிர்ணயம் செய்யும் சுமுகம்.

பிரபஞ்சத்தில் சுமுகமான எண்ணம் இந்தச் சுமுகத்தைப் பெற்றிருக்க

வேண்டும்.

இது அது பிறக்கும் பொழுதே அதனுள் இருந்திருக்கும்.

அப்படிப்பட்ட சுயமான கருத்துண்டு.

எனவே அது நடைமுறையில் பலன் தரும்.

அதன் பகுதிகள் ஒன்றோடொன்று மோதுவதால் அப்பலன் வரும்.

அது சட்டத்திற்கு உற்பத்தி ஸ்தானம்.

அது உலகில் சட்டம் இயங்க உதவுகிறது.

அந்தச் சட்டம் எதையும் முடிவாக ஏற்காது.

அது தன் சுய சுபாவத்தை வெளிப்படுத்தும்.

உள்ளிருந்து வற்புறுத்தும் சத்தியம் அதை நிர்ணயிக்கிறது.

ஒவ்வொன்றும் முழு எண்ணமாகும்.

It is so in its in inception.

Therefore, the whole development is predetermined.

It is so from the beginning.

It is predetermined in its self-knowledge.

It is so at every moment in its self-working.

It is what it must be at each moment.

It is so by its own original inherent Truth.

It moves to what it must be at the next.

It is so still by its own original inherent Truth.

It will be at the end that which was contained in its seed.

It was originally intended.

This development is a Page No.133

progress of the world. Para No.3

It is according to an original truth.

It is a truth of its being.

It implies a succession of Time.

It also implies a relation in space.

The succession of Time offers the aspect of causality to the

relation of Space.

The metaphysician speaks of Time and Space.

To him they are concepts.

They have no real existence for him.

All things are forms of Conscious-Being.

Time and Space too are such forms.

So, the distinction is of no great importance.

Conscious-Being viewing itself subjectively is Time.

Viewing itself objectively is Space.

Thus Time and Space are extensions of Being.

ஆரம்பத்திலேயே அது அப்படி அமைந்துள்ளது.

எனவே இந்த முழு விபரமும் ஏற்கனவே முடிவு செய்யப்பட்டது.

முதலிலிருந்தேஅது அப்படியுள்ளது.

தான் தன்னையறிவதால் அது ஏற்கனவே முடிவு செய்யப்பட்டது.

தானே அது செயல்படும்பொழுது ஒவ்வொரு நிமிஷமும் அது அப்படியுள்ளது.

ஒவ்வொரு நிமிஷமும் அது அப்படியிருக்க வேண்டும்.

தன் பிறப்பிலேயே உள்ள சத்தியத்தால் அது அப்படியுள்ளது.

அடுத்தாற்போல் அது எதுவாக வேண்டுமோ அதற்கு அது போகிறது.

பிறப்பிலேற்பட்ட சத்தியத்தால் அது இதுவரை அப்படியிருக்கிறது.

அதன் விதையில் அது என்னவோ அதாக அது முடிவில் முடியும்.

அப்படியே அது ஆரம்பத்திலிருந்து விதிக்கப்பட்டது.

இம்மாற்றம் உலகம் முன்னேறுவதாகும்.

இது ஆரம்பத்திய உண்மையின்படி உள்ளது.

இது ஜீவனின் சத்தியம்.

காலம் ஊர்ந்து செல்வது உண்மை.

இடத்தில் உள்ள தொடர்பும் உண்மை.

காலம் நகர்வது இடத்தின் தொடர்புக்குச் சட்டத்தின் அதிகாரத்தைத் தருகிறது.

காலம், இடத்தைப் பற்றி தர்க்கவாதி பேசுகிறான்.

அவனுக்கு அவை வெறும் தத்துவம்.

காலமும், இடமும் அவனுக்கு உண்மையில்லை.

உலகிலுள்ள அனைத்தும் சத்புருஷனுடைய ரூபங்கள்.

காலமும், இடமும் அப்படிப்பட்ட ரூபங்கள்.

அதனால் இந்த மாறுபாடு பொருட்டன்று.

சத்புருஷன் தன்னையே பார்ப்பது காலம்.

புறத்தில் தன்னைப் பார்ப்பது இடம்.

காலமும், இடமும் புருஷனின் வெளிப்பாடுகள்.

We have a mental view of them.

It is determined by a measure.

That measure is inherent in action.

It is an action of the dividing movement of Mind.

Time for Mind is a mobile extension.

It is measured out by the past, present and future.

Mind places itself at a certain point.

From that standpoint it looks before and after.

Space is a stable extension.

It is measured out by the divisibility of substance.

Mind places itself at a certain point in that divisible extension.

So, Mind regards the disposition of substance around it.

Mind measures Time by event. Page No.133

It measures Space by Matter. Para No.4

It is the actual fact.

Something else is possible in pure mentality.

It can disregard the movement of event.

It can disregard the disposition of substance.

Thus, it can realise the pure movement.

It is of the Consciousness-Force.

It is that which constitutes Space and Time.

These two are then merely two aspects of the universal force of

consciousness.

They interact by intertwining.

They comprehend the warp and woof of its action.

It acts upon itself.

There is a consciousness higher than Mind.

நம் மனம் அவற்றை அறியும்.

ஓர் அளவுகோல் அவற்றை நிர்ணயிக்கும்.

அவ்வளவு செயல் கலந்துள்ளது.

துண்டாடும் மனத்தின் செயல் அது உண்டு.

மனத்திற்குக் காலம் நகரும் வீட்சி.

கடந்தது, நிகழ்வது, வருவதை அளப்பது அது.

மனம் ஓரிடத்திலிருந்து அவற்றைக் காண்கிறது.

அங்கிருந்து மனம் முன்னும், பின்னும் பார்க்கிறது.

இடம் நிலையான நீட்சி.

பொருளைப் பகுப்பதால் அதை அளக்கிறோம்.

பொருளைப் பகுப்பதில் ஓரிடத்தில் மனம் தன்னை இருத்திக் கொள்கிறது.

எனவே, மனம் பொருளின் அமைப்பைக் கணக்கெடுக்கிறது.

மனம் காலத்தை நிகழ்ச்சியால் அளக்கிறது.

அது இடத்தை ஜடத்தால் அளக்கும்.

இது நடைமுறை உண்மை.

தூய மனத்தில் வேறொன்றுக்கு வாய்ப்புண்டு.

நிகழ்ச்சிகளின் போக்கை அது மறுக்கலாம்.

பொருளின் அமைப்பை அது மறுக்கலாம்.

இங்ஙனம், மனம் தூய சலனத்தைக் காண முடியும்.

தூய சலனம் சித்-சக்திக்குரியது.

காலமும், இடமும் சித்-சக்தியாலானது.

இவையிரண்டும் ஜீவியத்தின் பிரபஞ்ச சக்தியின் இரு அம்சங்கள்.

அவை ஒன்றோடொன்று பின்னிக் கொண்டு ஊடாடும்.

செயலின் குறுக்கு நெடுக்கிழைகளை அது புரிந்து கொள்ளும்.

அது தன்மீது தானே செயல்படும்.

மனத்தைவிட உயர்ந்த ஜீவியம் உண்டு.

To it our past, present and future are one.

It contains them.

It is not contained by them.

It is not situated at a particular moment of Time.

That is its point of prospection.

There Time is different.

It is the eternal present.

The same Consciousness can be not situated at a particular point

of space.

But it contains all points and regions in itself.

Space also is an extension.

It can offer so.

It can be a subjective extension.

It can be indivisible.

Space is no less subjective than Time.

There are certain moments.

Then we become aware of such a regard.

It is an indivisible regard.

It upholds its unity.

It is a self-conscious immutable unity.

Thus it upholds its variations of the universe.

There it is a transcendent truth.

How Time and Space would present there?

We must not ask that now.

Because our mind cannot conceive it now.

It would even be ready to deny the Indivisible.

It would deny to the Indivisible knowledge of the world.

அங்கு திரிகாலமும் ஒன்று சேரும்.

அது திரிகாலத்தை உட்கொண்டது.

இது காலத்துளில்லை.

அது காலத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திலில்லை.

அதுவே அது தன்னை இருத்திக் காலத்தைக் காணும் புள்ளி.

அங்கு காலம் வேறாகக் காண்கிறது.

அது திரிகாலத்தைத் தன்னுட் கொண்ட காலம்.

அதே போல் இடமும் ஒரு புள்ளியில்லாமலிருக்கலாம்.

ஆனால் எல்லா இடங்களையும், எல்லா லோகங்களையும் அது தன்னுட்

கொண்டது.

இடமும் ஜீவனின் விளக்கம்.

அதுவும் அப்படிச் செய்யலாம்.

இடம் அகத்துள் விரியும்.

இடம் பகுக்க முடியாத முழுமையுடையது.

இடம் காலத்தைப் போல் அகத்தைச் சேர்ந்தது.

சில அசைவுகள் உண்டு.

அப்படிப்பட்ட மனநிலையை அங்கு உணரலாம்.

அது பகுத்தறியாத மனநிலை.

ஐக்கியத்தை அது ஆதரிக்கும்.

அது சலனமறியாத தன்னையறியும் ஐக்கியம்.

பிரபஞ்சத்தின் மாற்றங்களை அது இவ்விதம் ஆதரிக்கிறது.

அங்கு அது பிரபஞ்சத்தைக் கடந்த சத்தியம்.

அங்கு காலமும், இடமும் எப்படித் தோன்றும்?

அக்கேள்வியை நாம் கேட்கக் கூடாது.

ஏனெனில் நம் மனம் அதையறிய முடியாது.

நம் மனம் பகுதியையறியாத முழுமைக்கும் இதையறிய முடியாது எனும்.

உலகம் பகுக்கப்படாததுஎன்ற ஞானத்தை அது மறுக்கும்.

Our mind and senses know the world in their way.

We would deny another way to the indivisible.

There is something we have to realise. Page No.134

We can to a certain extent conceive of it. Para No.5

It is the view of the all-comprehending Supermind.

It embraces and unites the successions of Time and divisions of

Space.

This factor of Time is indispensable.

In its absence, there would be no change.

There would be no progression.

There would be a perfect harmony.

It would be perfectly manifest.

It would be coeval with other harmonies.

It is a sort of eternal moment.

It is not successive to them.

It is not a movement from the past to the future.

Instead, there is a constant succession.

It is a developing harmony.

Here one strain rises out of another that preceded.

It conceals in itself that which it has replaced.

The Self-manifestation can exist without the factor of Space.

Then, there would be no mutable relation of form.

Nor will there be the intershock of forces.

All would exist.

But would not be worked out.

(It will be a spaceless self-consciousness.

It will be purely subjective.

நம் மனமும், புலனும் உலகைப் பகுதியாக அறியும்.

வேறு வழியில்லைஎன நாம் பிரம்மத்திற்கும் கூறுவோம்.

நாம் அறிய வேண்டியது ஒன்றுண்டு.

ஓரளவு நாம் அதைக் கருத முடியும்.

அது காலத்தைக் கடந்த சத்தியஜீவியத்தின் நோக்கம்.

அது இடத்தின் பகுதிகளையும், காலத்தின் தொடர்ச்சியையும் தழுவும்.

காலம் என்ற அம்சம் தவிர்க்க முடியாதது.

காலமில்லையெனில், மாற்றமிருக்காது.

முன்னேற்றமிருக்காது.

சிறப்பான சுமுகம் இருக்கும்.

அது பூரணமாக வெளிப்படும்.

மற்ற சுமுகங்களுடன் அது உடன் உறையும்.

ஒரு வகையில் அது காலத்தை வென்ற காலமாகும்.

அங்குத் தொடர் நிகழ்ச்சியில்லை.

கடந்தது வரப் போவதை எட்டும் சலனம் அங்கில்லை.

அதற்குப் பதிலாக, தொடர்ந்த நிகழ்ச்சிகள் நிரந்தரமாக இருக்கும்.

அது வளரும் சுமுகம்.

ஒரு ஸ்வரம் முந்தைய ஸ்வரத்தினின்று எழுகிறது.

கடந்ததை அது மறைக்கும்.

சுய வெளிப்பாடான சிருஷ்டி இடமின்றி இருக்கலாம்.

அப்பொழுது மாறும் ரூபமிருக்காது.

சக்திகளின் மோதலிருக்காது.

அனைத்துமிருக்கும்.

ஆனால் அவை செயல்படா.

(அது இடமில்லாத சுய-ஜீவியமாகும்.

அது அகத்திற்கேயுரியதாகும்.

It would contain all things.

It will be in an infinite subjective grasp.

It will be like the mind of a cosmic poet or dreamer.

But would not distribute itself.

It does so through an indefinite objective extension.)

Or, again Time alone may be real.

Its successions would be a pure development.

In it one strain would rise out of another.

It would be a subjective free spontaneity.

It would resemble a series of musical sounds.

Or, it will be like a succession of poetical images.

Instead, we have a harmony.

It is worked out in terms of Time and Space.

It is in terms of forms and forces.

They stand related to one another.

It is in an all-containing spacial extension.

It is an incessant succession.

It is one of powers and figures of things and happenings.

It is in our vision of existence.

Time and Space is a field of existence. Page No.135

Different potentialities are created there. Para No.6

They are embodied, placed, related to this field.

Each has its powers and possibilities.

They front the other powers and possibilities.

Successions of Time bring about its result.

Those results have this appearance.

The appearance is to the mind.

அனைத்தையும் அது உட்கொண்டதாகும்.

அது அனந்தமாக அகத்தின் பிடிப்பிலிருக்கும்.

அது பிரபஞ்ச கவியின் மனம் போலிருக்கும். அவர் கனவு போலிருக்கும்.

ஆனால் அது தன்னை விநியோகிக்காது.

முடிவில்லாத புறத்தின் நீட்சியாக இருக்கும்.)

அல்லது, காலம் மட்டும் உண்மையாக இருக்கலாம்.

அதனுடைய கட்டங்கள் தானே வளர்வதாக இருக்கும்.

அங்கு ஒரு ஸ்வரத்தில் அடுத்தது எழும்.

அது இயல்பாக எழும் அக உணர்வாகும்.

தொடர்ந்த பாட்டு ஸ்வரங்களாக அது அமையும்.

அல்லது தொடர்ந்த கவியின் கற்பனை ரூபங்களாகும்.

அதற்குப் பதிலாக, ஓர் சுமுகமிருக்கும்.

அது காலத்திலும், இடத்திலும் எழும்.

அது ரூபமாகவும், சக்தியாகவும் அமையும்.

அவை ஒன்றோடொன்று தொடர்புள்ளதாக இருக்கும்.

எல்லாவற்றையும் உட்கொண்ட இடத்தின் வீச்சு அது.

அது முடிவற்ற தொடர்.

அது சக்தி, ரூபம், நிகழ்ச்சி.

அது நாம் காணும் பிரபஞ்ச திருஷ்டி.

காலமும், இடமும் பிரபஞ்ச வாழ்வின் அரங்கம்.

அங்கு பல வாய்ப்புகள் எழுகின்றன.

அவை உயிர் பெற்று, இடம் பெற்று, இதனுடன் தொடர்பு கொள்கின்றன.

ஒவ்வொன்றிற்கும் சக்தியுண்டு, வாய்ப்புண்டு.

மற்ற சக்திகளுக்கு இவை முகமாக இருக்கின்றன.

காலத்தின் சுழல் இவற்றிற்குப் பலன் தருகின்றன.

இப்பலன்கட்குத் தோற்றமுண்டு.

இது மனம் காணும் தோற்றம்.

It is a working out of things.

It is a shock and struggle.

It is not a spontaneous succession.

The reality is different.

It is a spontaneous working out of things.

It is from within.

The shock and struggle are external.

It is only a superficial aspect of this elaboration.

There is an inner inherent law.

It is of the one and the whole.

It is necessarily a harmony.

It governs the outer and processive laws of the parts.

The parts are forms.

They appear to be in collision.

This is a greater and profounder truth of harmony.

It is always present to the supramental vision.

This is a discord to the mind.

It is only in appearance.

It is so because each is considered separately in itself.

There is a harmony.

It is ever present and ever developing.

This discord is an element of that harmony.

It is a harmony to the Supermind.

Its view is one of unity.

To it all things are in a multiple unity.

Mind sees only a given time and space.

It views many possibilities pell-mell.

They are all more or less realisable in that time and space.

நிகழ்ச்சிகள் செயல்படும் வகையிது.

இது மோதலும், போராட்டமுமானது.

இது இயல்பான எழுச்சியன்று.

உண்மை வேறு.

இயல்பின் எழுச்சி தன் போக்கை இங்ஙனம் காண்கிறது.

இது உள்ளிலிருந்து எழுவது.

மோதலும், போராட்டமும் புறத்திற்குரியன.

இவ்விளக்கத்தின் மேலெழுந்த அம்சம் இது.

உடன் பிறந்த உள்ளுறைச் சட்டம் ஒன்றுண்டு.

அது முழுமையின் ஜீவன் அளிப்பது.

அது சுமுகமானது என்பது விலக்க முடியாத விஷயம்.

பகுதியின் பாங்கு புறத்தில் ஆட்சி செய்வதாகும் இது.

பகுதிகள் ரூபங்கள்.

அவை மோதுவதாகக் காணப்படும்.

சுமுகம் ஆழ்ந்தது, கனத்த சத்தியத்தைத் தாங்குவது.

சத்தியஜீவியத்தின் பார்வை அதை இழப்பதில்லை.

மனம் அதைப் பிணக்காகக் காண்கிறது.

அது தோற்றம்.

ஒவ்வொன்றையும் தனித்துக் காண்பதால் அப்படித் தோன்றுகிறது.

சுமுகம் உண்டு.

சுமுகம் நிலையாக, நிரந்தரமாக வளர்கிறது.

இப்பிணக்கு அச்சுமுகத்தின் ஒரு பகுதி.

அது சத்தியஜீவியத்திற்குச் சுமுகம்.

அதன் நோக்கம் ஐக்கியம்.

அதன் பார்வையில் அனைத்தும் ஐக்கியத்தை நாடித் தழுவுகின்றன.

மனம் ஒரு புள்ளியைக் காண்கிறது. அதன் காலமும், இடமும் தெரிகின்றன.

பல வாய்ப்புகள் அதற்குக் குழப்பமாகக் காட்சியளிக்கின்றன.

அவையனைத்தும் ஏறத்தாழ காலத்தில் பலன் தரக்கூடியவை.

The Supermind is divine.

It sees the whole extension of Time and Space.

It can embrace all the mind's possibilities.

It sees very many more.

They are not visible to the mind.

But they are all without any error.

Nor do they grope or confuse.

It perceives each potentiality.

It sees it in its proper force.

Also it sees the essential necessity and right relation to the others.

It sees in the right time, place and circumstances.

It sees its gradual and ultimate realisation.

The Supermind sees things steadily.

And it sees them as a whole.

It is the nature of Supermind.

Because it is transcendent.

It is not possible for the mind.

This Supermind has a conscious force. Page No.135

It creates many forms of itself. Para No.7

The Supermind contains those forms.

The Supermind pervades those forms.

It changes itself into an indwelling Presence.

Also it becomes a self-revealing Light.

There are forms and forces in the universe.

The Supermind is present in those forms and forces.

But it is concealed.

It decides and determines sovereignly and spontaneously.

சத்தியஜீவியம் தெய்வீகமானது.

அது காலத்தின் நீட்சியை இடத்தின் வீச்சில் முழுமையாகக் காண்கிறது.

மனம் காணும் வாய்ப்புகள் அதனுள் அடக்கம்.

சத்தியஜீவியம் மேலும் பலவற்றைக் காணும்.

அவை மனத்தின் பார்வையில்லை.

ஆனால் அவற்றில் தவறு ஏற்படுவதில்லை.

குழம்பித் தடுமாறுவது அதற்கில்லை.

ஒவ்வொரு வாய்ப்பையும் அதனால் காண முடிகிறது.

அதற்குரிய அமைப்பில் அதைக் காண்கிறது.

அடிப்படையான தேவையையும், முறையான தொடர்பையும் அறிகிறது.

நேரம், காலம், சந்தர்ப்பம் சரியானது.

படிப்படியாக வளர்ந்து முடிவாகப் பலனடைவதை அது காணும்.

சத்தியஜீவியப் பார்வை நிதானமுடையது.

பார்ப்பதை முழுவதுமாகப் பார்ப்பது சத்தியஜீவியம்.

அது சத்தியஜீவியத்தின் சுபாவம்.

பிரபஞ்சத்தைக் கடந்தது என்பதால் அப்படி அமைந்துள்ளது.

அது மனத்திற்கு முடியாது.

சத்தியஜீவியத்திற்குத் தெளிவான சக்தியுண்டு.

அது தன் பல ரூபங்களை சிருஷ்டிக்கிறது.

சத்தியஜீவியத்துள் அந்த ரூபங்களிருக்கின்றன.

இந்த ரூபங்களை சத்தியஜீவியம் ஊடுருவுகின்றது.

அதனுள் உள்ள ஆத்ம ஜோதியாக அது மாறுகிறது.

அது சுயம் பிரகாசமான ஜோதியாகும்.

உலகில் ரூபங்களும், சக்திகளும் உள்ளன.

அவற்றுள் சத்தியஜீவியம் உண்டு.

அது அங்கு மறைந்துள்ளது.

முழு அதிகாரத்துடன் உடனே அது முடிவு செய்கிறது.

It so decides the form, force-functioning.

It compels a variation.

It limits these variations.

It uses the energy.

It gathers, dispenses and modifies that energy.

All this is done by the first laws.

The law is fixed by its self-knowledge.

It arises with the birth of the form.

It occurs at the starting-point of the force.

It is seated within everything.

It is the Lord in the heart of existence.

The Lord turns on them as on an engine.

It is done by the power of his Maya.

It is within them.

It embraces them as the divine seer.

He is variously disposed.

He ordained objects.

He ordained each rightly.

It is so done according to the thing it is.

This is done from years sempiternal.

There are animate things in Nature. Page No.136

There are others that are inanimate. Para No.8

Some are mutually conscious.

Others are not self-conscious.

Each of them is governed by a Power.

It is an indwelling Power.

ரூபம், சக்தி, செயல் அப்படி முடிவு செய்யப்படுகின்றன.

அவை மாற சத்தியஜீவியம் வற்புறுத்தும்.

அம்மாற்றங்களை சத்தியஜீவியம் அளவுக்குள் வைத்துள்ளது.

சக்தியை அது பயன்படுத்தும்.

அந்த சக்தியைச் சேகரம் செய்து, மாற்றி, செலவிடுகிறது.

அடிப்படைச் சட்டப்படி அவை இயங்குகின்றன.

சுயஞானம் இச்சட்டத்தை நிர்ணயிக்கும்.

ரூபம் பிறக்கும்பொழுது சட்டமும் பிறக்கிறது.

சக்தி ஆரம்பிக்கும் இடத்தில் சட்டம் பிறக்கிறது.

சத்தியஜீவியம் அனைத்துள்ளும் இருக்கிறது.

பிரபஞ்ச வாழ்வின் அம்சங்களின் இதயத்துள் ஈஸ்வரனாக அது

அமைந்துள்ளது.

ஈஸ்வரன் அவற்றை ஒரு யந்திரம் செலுத்துவதுபோல் செலுத்துகிறான்.

இது மாயையால் நடக்கிறது.

இது அதனுள் இருக்கிறது.

தெய்விக ரிஷியாக சத்தியஜீவியம் அவற்றைத் தழுவுகிறது.

அங்ஙனம் சத்தியஜீவியம் ஆயிரம் வழியாகச் செயல்படும்.

இறைவன் பொருள்களை நிர்ணயிக்கிறான்.

ஒவ்வொன்றையும் சரியாக நிர்ணயிக்கிறான்.

ஒவ்வொரு பொருளின் அம்சத்திற்கேற்ப அவை நிர்ணயிக்கப்படுகின்றன.

இது யுகாந்த காலமாக நடைபெறுகிறது.

உலகில் உயிருள்ளவை உண்டு.

உயிரற்றவையும் உண்டு.

சில அறிவுடையவை.

மற்றவற்றிற்கு அறிவில்லை.

ஒவ்வொன்றையும் ஒரு சக்தி ஆள்கிறது.

அச்சக்தி, அதனுள் உறைகிறது.

They are governed in their being and operations.

That power is a Vision.

That power is subconscient to us.

Maybe it is inconscient also.

But it is not inconscient in itself.

It is profoundly conscient.

It is also universally conscient.

This power is the real-idea.

It is of the divine Supermind.

Each seems to do the works of intelligence.

But they do not possess intelligence.

It does so because it obeys the real-idea.

It is sub-conscious in the plant and the animal.

It is half-conscious in Man.

All things are informed and governed.

It is not a mental idea or intelligence.

It is a self-aware Truth of being.

Here self-knowledge is inseparable from self-existence.

This is Truth-consciousness.

It need not think out things.

It works them out with knowledge.

It has an impeccable self-vision.

It has an inevitable force.

It is a force of Self-Existence.

It is a sole force.

It is self-fulfilling.

Mental intelligence thinks out.

It is merely a reflecting force of consciousness.

அதன் ஜீவனும், செயலும் அப்படி ஆளப்படுகின்றன.

அச்சக்தி திருஷ்டி.

அச்சக்தி நம் கண்ணுக்குத் தெரியாது.

அது நம் மனத்திற்கும் தெரியாது.

அது ஜடமன்று.

அது சக்திவாய்ந்த ஞானம்.

அது உலகையும் அறியும்.

அதன் பெயர் முழுஎண்ணம்.

அது தெய்வீக சத்தியஜீவியத்துடையது.

அது அறிவுடன் செயல்படுகிறது.

ஆனால் அதற்கு அறிவில்லை.

அது முழுஎண்ணத்தை ஏற்பதால் அறிவுடன் செயல்படுகிறது.

தாவரத்திலும், விலங்கிலும் அது புலன் அறியாமலிருக்கிறது.

மனிதன் அதை அரைகுறையாக அறிவான்.

பொருள்கள் ஆட்சி செய்யப்படுகின்றன. அவற்றிற்கு விபரம் கூறப்படுகிறது.

அது மனத்தின் அறிவில்லை.

அது தன்னையறியும் ஜீவனின் சத்தியம்.

இங்கு சுயஞானம் சுயப்பிரபஞ்ச வாழ்வுடன் கலந்துள்ளது.

இது சத்தியஜீவியம்.

இது சிந்திக்க வேண்டாம்.

இதன் வேலைக்கு அறிவுண்டு.

மாசுமறுவற்ற சுயதிருஷ்டியுடையது அது.

அதன் சக்தி தவிர்க்க முடியாதது.

சுயப்பிரபஞ்ச வாழ்வின் சக்தியது.

இது ஒரே சக்தி.

இது தன்னைத் தானே பூர்த்தி செய்யவல்லது.

மனத்தின் அறிவு சிந்தனையால் சிறக்கும்.

இது ஜீவியத்தைப் பிரதிபலிக்கும் சக்தி.

It does not know.

But it seeks to know.

It follows step by step.

It does so in Time.

It follows the workings of a higher knowledge.

It is a knowledge that always exists.

It is one and whole.

It holds Time in its grasp.

It sees the past, present and future.

It does so in one grasp.

This is the first operative principle of the Page No.136

divine Supermind. Para No.9

It is a cosmic vision.

It is all-comprehensive, all-pervading and all-inhabiting.

It comprehends all things in being.

It does so in static self-awareness.

It is subjective, timeless, spaceless.

Therefore it comprehends all things in dynamic knowledge.

Therefore it governs their objective self-embodiment in Space

and Time.

Here, the knower, the knowledge and the Page No.137

known are one. Para No.10

They are not different entities.

Fundamentally they are one.

Our mentality needs a distinction.

இது அறியாது.

இது அறிய முயல்கிறது.

படிப்படியாக இது தொடரும்.

காலத்தில் இது தொடர்கிறது.

ஓர் உயர்ந்த ஞானத்தின் தொழிற்பாடுகளை இது தொடர்கிறது.

இந்த ஞானம் என்றும் உளது.

இது முழுமையான ஒன்று.

காலத்தை இது தன்பிடியில் கொண்டுள்ளது.

கடந்தது, நிகழ்வது, வருவதை இது காணும்.

அவற்றை ஒரே பார்வையில் காணும்.

தெய்வீக சத்தியஜீவியத்தின் முதல் சட்டம் இது. இச்சட்டத்தின்படி அது

செயல்படுகிறது.

அது பிரபஞ்ச திருஷ்டி.

அனைத்தையும் தழுவும், அனைத்தையும் ஊடுருவும், அனைத்துள்ளும் வதியும்

பார்வை அது.

அதன் அறிவு ஜீவியத்தினுடையது.

சலனமற்ற சுயஞானத்தை அது அறியும்.

அதன் ஞானம் அகத்திற்குரியது, காலத்தையும் இடத்தையும் கடந்தது.

எனவே அதனால் அனைத்தும் செயல்படும் ஞானத்தையும் அறிய முடிகிறது.

ஆகையால் காலம், இடத்துள் அவற்றின் புறச் சுயவிளக்கத்தை அறிய

முடிகிறது.

இங்கு அறிபவன், அறிவு, அறியப்படுவது மூன்றும் ஒன்றாக உள்ளது.

அவை வெவ்வேறு விஷயங்களில்லை.

அடிப்படையில் அவை ஒன்றே.

மனம் அறிய விஷயம் பிரிந்திருக்க வேண்டும்.

Without it, it cannot proceed.

Distinction is the means of action.

It is the fundamental law of action.

Losing it, it becomes motionless and inactive.

I regard myself mentally.

Still I have to make this distinction.

I am, as the knower.

I observe in myself something.

I regard that as object of my knowledge.

It is myself, yet not myself.

Knowledge links the Knower and the known.

But this is artificial.

It is purely practical.

It has the character of utilitarian.

It is evident.

It does not represent the fundamental truth of things.

The reality is different.

All the three are one.

I the knower am the consciousness which knows.

The knowledge is that consciousness.

It is myself operating.

The known also is myself.

It is a form or movement of the same consciousness.

The three are clearly one existence.

They are one movement.

It is indivisible, though seeming divided.

It is not distributed between its forms.

It does appear to distribute itself.

பிரியாதவை மனத்திற்குப் புரியாது.

செயல் எழ வேறுபாடு அவசியம்.

செயலுக்குரிய அடிப்படைச் சட்டம் அது.

வேறுபாடில்லைஎனில் செயலற்று, சலனமற்றுப்போகும்.

நான் என்னை அறிவேன்.

இருப்பினும் நான் இந்த வேறுபாட்டை அறிய வேண்டும்.

நான் இருக்கிறேன்; நான் அறிபவன்.

என்னுள் நான் ஒரு விஷயத்தைக் காண்கிறேன்.

அதை என் அறிவுக்குரிய பொருளாகக் கருதுகிறேன்.

அது நான், என்றாலும் அது நானில்லை.

அறிவு, அறிபவனையும் அறியப்படுபவனையும் இணைக்கும்.

இது செயற்கையான செயல்.

இது முழுவதும் நடைமுறைக்குரியது.

பலன் கருதி செயல்படும் சுபாவம் இங்குத் தெரிகிறது.

அது தெளிவு.

இது அடிப்படையான உண்மையைப் பிரதிபலிக்கவில்லை.

உண்மை வேறு.

இம்மூன்றும் ஒன்றே.

அறிபவனான நான் அறியும் ஜீவியமாவேன்.

அறிவு அந்த ஜீவியம்.

இது நான் செயல்படுவது.

அறியப்படுவதும் நானே.

அது ரூபம் அல்லது ஜீவியத்தின் சலனம்.

இம்மூன்றும் ஒன்றே என்பது தெரிகிறது.

ஒரே சலனத்தின் மூன்று பகுதிகள் அவை.

பிரிந்து தெரிந்தாலும், அவற்றைப் பகுக்க முடியாது.

அதன் ரூபங்கள் அதைப் பகிர்ந்து வினியோகம் செய்யவில்லை.

தன்னை அது வினியோகம் செய்வதாகத் தோன்றுகிறது.

It appears to stand separate in each.

This is a knowledge mind can arrive at.

It can feel.

It cannot make this knowledge the basis of its operations.

There are objects external to me.

I call that myself.

I am a form of consciousness.

Here the difficulty is insuperable.

Even to feel the unity there is abnormal.

To act on it continually is new action.

It is foreign to Mind.

It does not properly belong to the Mind.

Mind can concede that truth.

That would correct its normal activities.

Our activities are based on division.

We know the earth goes round the sun.

We see the sun going round the earth.

Our knowledge does not prevent us from seeing.

The senses persist in seeing the sun in motion round the earth.

The Supermind possesses this truth of unity. Page No.137

It always acts on this truth. Para No.11

To the mind this is only a secondary truth.

Or, it is an acquired truth to the Mind.

It is not the very grain of its seeing.

Supermind sees the universe as itself.

Its contents too are seen as itself.

It is a single indivisible act of knowledge.

தனித்தனியே பிரிந்து நிற்பதாகத் தோன்றுகிறது.

இந்த ஞானம் மனம் அறியக்கூடியது.

என்னால் உணரமுடியும்.

இந்த ஞானத்தின் அடிப்படையில் என்னால் செயல்பட முடியாது.

மேலும் புறத்தில் பொருள்கள் உள்ளன.

நான் அவற்றை நான் என்கிறேன்.

நான் ஜீவியத்தின் ரூபம்.

இங்குச் சிரமம் அதிகம்.

புறப்பொருள்களுடன் ஐக்கியமாக உணர்வது வழக்கத்திற்கு மாறானது.

அந்த அடிப்படையில் செயல்படுவது நமக்குப் புதியது.

அது மனத்திற்குப் புறம்பானது.

அத்திறன் மனத்தைச் சேர்ந்ததில்லை.

இவ்வுண்மையை மனம் ஏற்கும்.

அது அதன் இயல்பான செயல்களைத் திருத்தும்.

நம் செயல்கள் பிரிவினையின் அடிப்படையில் அமைந்தன.

பூமி சூரியனைச் சுற்றுவதை நாமறிவோம்.

சூரியன் பூமியைச் சுற்றி வருவதை நாம் காண்கிறோம்.

நம் அறிவு நாம் பார்ப்பதைத் தடுப்பதில்லை.

புலன்கள் சூரியன் பூமியைச் சுற்றி வருவதையே காண்கின்றன.

சத்தியஜீவியத்திற்கு இந்த ஐக்கியத்தின் சத்தியம் உண்டு.

எப்பொழுதும் அது இந்த சத்தியத்தின்படி நடக்கும்.

மனத்திற்கு இது இரண்டாம்பட்ச உண்மை.

அல்லது இது மனம் தானேபெற்ற உண்மை.

இவ்வுண்மை மனத்திற்கு அதன் உடன்பிறந்ததில்லை.

சத்தியஜீவியம் பிரபஞ்சத்தைத் தானாகவே காண்கிறது.

பிரபஞ்சத்தின் உள்ளடக்கமும் தானாகவே தெரியும்.

அது ஒரு முழுமை, பகுக்க முடியாத ஞானம்.

It is an act which is its life.

That act is its very movement of its self-existence.

This is the comprehensive divine consciousness.

Its aspect of Will acts not to guide.

Nor does it govern the development of cosmic life.

But it consummates it in itself by an act of power.

This power is inseparable from its knowledge.

It is one with the movement of self-existence.

It is indeed one and the same act.

We have already seen this differently.

The universal force and universal consciousness are one.

(Cosmic force is the operation of cosmic consciousness).

So also divine Knowledge and divine Will are one.

They are the same fundamental movement.

That movement is an act of existence.

Comprehensive Supermind is indivisible. Page No.138

It contains all multiplicity. Para No.12

It does not derogate from its own unity.

We have to insist upon this truth.

Our analytical mind erred initially.

We must get rid of that error.

Thus we will understand the cosmos.

A tree evolves out of the seed.

The tree is contained already in the seed.

The seed emerges out of the tree.

It is a fixed law.

It is an invariable process.

இச்செயல் சத்தியஜீவியத்தின் உயிர் மூச்சு.

இச்செயல் அதன் வாழ்வின் சலனம்.

இது தெய்வீக ஜீவியம் அனைத்தையும் தன்னுட்கொள்வது.

அதன் செயல்திறன் அதன் போக்கை நிர்ணயிப்பதில்லை.

அதன் பிரபஞ்ச வாழ்வின் வளர்ச்சியை ஆட்சி செய்வதுமில்லை.

தன்னுள்ளே தன் சக்தியால் அதைப் பூர்த்தி செய்கிறது.

அதன் ஞானத்திலிருந்து இந்த சக்தியைப் பிரிக்க முடியாது.

அதன் சுயவாழ்வின் அசைவுடன் இது ஒன்றியது.

சொல்லப்போனால் அது ஒரே செயல்.

இதை நாம் ஏற்கனவே கண்டோம்.

பிரபஞ்ச சக்தியும், பிரபஞ்ச ஜீவியமும் ஒன்றே.

(பிரபஞ்ச சக்தி பிரபஞ்ச ஜீவியத்தின் செயல்).

அதேபோல் தெய்வீக ஞானமும், தெய்வீகச் செயலும் ஒன்றே.

இரண்டும் அடிப்படையில் ஒரே செயலாகும்.

அச்செயல் வாழ்வின் சலனமாகும்.

பூரண சத்தியஜீவியம் பகுக்கமுடியாத முழுமை.

அது எல்லாப் பகுதிகளையும் உடையது.

பொருள்கள் பெருகுவதால் ஐக்கியம் குறைவதில்லை.

இந்த உண்மையை நாம் வற்புறுத்தவேண்டும்.

பகுத்தறிவுள்ள மனம் ஆரம்பத்தில் செய்த தவறு இது.

இத்தவற்றை நாம் விலக்கவேண்டும்.

இவ்வழி நாம் பிரபஞ்சத்தை அறியலாம்.

மரம் விதையிலிருந்து வருகிறது.

விதையுள் மரம் இருக்கிறது.

விதை மரத்தினின்று வருகிறது.

இது நிலையான சட்டம்.

இது தவிர்க்கமுடியாத முறை.

It reigns permanently.

It manifests the form.

We call it tree.

To the mind this is a phenomenon.

It is a birth.

It is life.

It is reproduction of a tree.

Mind considers it a thing in itself.

On that basis Mind studies.

It classes and explains the birth of a tree.

It explains the tree by the seed.

It explains the seed by the tree.

It declares a law of Nature.

But, it has explained nothing.

Here is a mystery.

Mind has analysed the mystery.

It declares its process.

It also records its analysis.

Suppose it perceives a soul.

It can see the secret consciousness as the soul.

It is the real being of this form.

The rest is merely a settled operation.

It is a manifestation of the force.

Still, it is not all right.

It regards the form as a separate existence.

It has a separate law of nature.

It is its process of development.

In the animal and the man the same thing occurs.

இந்தச் சட்டம் நிலையாக ஆள்கிறது.

இது ரூபத்தை சிருஷ்டிக்கிறது.

நாம் அதை மரம்என்கிறோம்.

மனத்திற்கு இது ஒரு நிகழ்ச்சி.

இது பிறப்பு.

இது வாழ்வு.

ஒரு மரத்தை மீண்டும் இவ்வழி உற்பத்திசெய்கிறோம்.

மனம் இதை ஒரு தனிச்செயலாகக் காண்கிறது.

அவ்வடிப்படையில் மனம் ஆராய்கிறது.

பகுத்தும் சேர்த்தும் மனம் மரத்தை விளக்குகிறது.

மரத்தை விதைமூலம் விளக்குகிறது.

விதையை மரத்தைக்கொண்டு விளக்குகிறது.

இது இயற்கைச்சட்டம்.

எதுவும் விளக்கப்படவில்லை.

இது புதிர்.

மனம் புதிரை ஆராய்கிறது.

புதிர் செயல்படும் வழி புரிகிறது.

அதை எழுதிவைக்கிறது.

அங்கு ஆத்மாவைக் காணலாம்.

இரகஸ்ய ஜீவியத்தை ஆத்மாஎனக் கண்டுகொள்ளலாம்.

அது ரூபத்தின் ஜீவன்.

மற்றவை வழக்கமாக நடைபெறும் செயல்கள்.

சக்தி சிருஷ்டியாக வெளிப்படும் வகையிது.

இருந்தாலும், இது சரியில்லை.

இது ரூபத்தை தனித்த அம்சமாகக் கருதுகிறது.

அதற்குத் தனித்த சுபாவத்தைக் கற்பிக்கிறது.

இதுவே வளர்ச்சியின் வழிமுறை.

மனிதனும் விலங்கும் இப்படிச் செயல்படுகின்றனர்.

Man has his conscious mentality.

The separative tendency is prominent.

It is induced to regard itself as a separate object.

It thus becomes a conscious subject.

The other forms too become separate objects.

They are the objects of its mentality.

This is a useful arrangement.

It is necessary to life.

It is the first basis of all its practice.

This is accepted by mind as an actual fact.

From there proceeds all the error of the ego.

The Supermind works otherwise. Page No.138

Suppose the tree was a separate existence. Para No.13

What would be the process?

The process cannot be the same.

Forms are determined by the cosmic existence.

In fact, it is fixed by its force.

In the cosmos there are other manifestations.

The tree has its relations with them.

The growth of the tree is determined by all of them.

There is a universal law and truth of all Nature.

The separate law is one application of the universal law.

There is the general development.

There is the particular development.

The one is determined by the other.

The tree does not explain the seed.

The seed does not explain the tree.

மனிதனுக்குத் தெளிவான மனம் உண்டு.

தனித்தியங்கும் போக்கு பிரதானமாகிறது.

தான் தனிப்பொருள்எனக் கருத வேண்டுகிறது.

அவ்வழி மனம் தன்னையறியும் அகமாகிறது.

மற்ற ரூபங்களும் தனித்த பொருள்களாகின்றன.

அவை அதன் மனப்போக்கின் பொருள்கள்.

இது செயல்பட உதவும் வழி.

இது வாழ்வுக்கு அவசியம்.

எல்லாச் செயல்களுக்கும் இது முதல் அடிப்படை.

மனம் இதையே முடிவான செயலாகக்கொள்கிறது.

இதிலிருந்து அகந்தையின் அனைத்து தவறுகளும் எழுகின்றன.

சத்தியஜீவியம் வேறு வகையாக வேலை செய்கிறது.

மரம் தனித்த அம்சம்எனக் கொள்வோம்.

எப்படி மரம் வளரும்?

அது வளரும் வழியோ, வாழும் வகையோ வேறு வகையாகும்.

ரூபங்களை நிர்ணயிப்பது பிரபஞ்ச வாழ்வு.

உண்மையில் அதன் சக்தியை நிர்ணயிப்பது அதுவே.

பிரபஞ்சத்தில் வேறு சிருஷ்டிகள் உண்டு.

மரத்திற்கு அவற்றுடன் தொடர்புண்டு.

மரத்தின் வளர்ச்சியை அனைத்தும் நிர்ணயிக்கின்றன.

பிரபஞ்சத்திற்குரிய சட்டமும், இயற்கைக்குரிய சத்தியமும் உண்டு.

குறிப்பிட்ட சட்டம் பிரபஞ்ச சட்டத்தின் ஓர் அம்சம்.

பொதுவான வளர்ச்சியுண்டு.

குறிப்பிட்ட வளர்ச்சியுண்டு.

ஒன்றை மற்றது நிர்ணயிக்கிறது.

மரம் விதையை விளக்காது.

விதை மரத்தை விவரிக்காது.

Cosmos explains both.

God explains cosmos.

The Supermind pervades the tree and the seed.

It inhabits both.

It does so with all objects.

It lives in the greater knowledge.

It is indivisible and one.

It is a modified indivisibility and unity.

It is not an absolute unity.

This is comprehensive knowledge.

There is no independent centre of existence.

There is no individual separated ego.

We see that in ourselves.

It is self-aware.

To it the whole existence is an equable extension.

It is one in oneness.

It is one in multiplicity.

It is one in all conditions and everywhere.

Here the All and the One are the same existence.

The individual being has a conscious identity.

It is with all beings and with the One Being.

It cannot lose that identity.

That identity is inherent in supramental cognition.

It is a part of the supramental self-evidence.

The Supermind enjoys a spacious equality Page No.139

of oneness. Para No.14

The Being is not divided and distributed.

பிரபஞ்சம் இரண்டையும் விளக்கும்.

இறைவன் பிரபஞ்சத்தை எடுத்துச் சொல்வான்.

சத்தியஜீவியம் மரத்தையும் விதையையும் ஊடுருவும்.

இரண்டிலும் அது உறைகிறது.

எல்லாப் பொருள்களிலும் அது உள்ளது.

அதன் ஞானம் பெரியது.

அந்த ஞானம் தன்னைப் பகுக்க அனுமதிக்காத முழுமையுடையது.

அதன் முழுமை மாறிய முழுமை.

அடிப்படையான முழுமையன்று.

இது அனைத்தையும் உட்கொண்ட ஞானம்.

இங்கு தனியான வாழ்வு மையமில்லை.

அகந்தைஎன தனிப்பட்டது ஒன்றில்லை.

அதை நாம் நம்முள் காண்கிறோம்.

அது தன்னையறியும்.

அதற்கு முழுவாழ்வும் ஒரேமாதிரியான நீட்சி.

அது ஒருமையுடைய ஒன்று.

அனைத்திலும் ஒருமை பெற்றது.

எங்கும், எந்த நிலையிலும் அது ஒன்றே.

இங்கு அனைத்தும் ஒன்றும் ஒரே வாழ்வுடையது.

தனிஜீவன் தன்னையறியும்.

அந்நிலை அனைத்திற்கும் உண்டு. ஒன்றுஎன்ற ஏகனுக்கும் உண்டு.

அது தன் ஐக்கியத்தை இழக்கமுடியாது.

அந்த ஐக்கியம் சத்தியஜீவிய நோக்கில் பிறப்பிலேயேயுள்ளது.

அது சத்தியஜீவிய வாழ்வின் பகுதி.

சத்தியஜீவியத்திற்கு இடத்தில் சமத்துவம் உண்டு. அது ஒருமையின் சமத்துவம்.

ஜீவன் பகுக்கப்பட்டு, விநியோகம் செய்யப்படவில்லை.

It is equally self-extended.

It pervades its extension as One.

It inhabits as One the multiplicity of forms.

It is everywhere at once the single and equal Brahman.

This extension of Being is in Time and Space.

This pervasion is in intimate relation with the absolute Unity.

So also is its indwelling.

It has proceeded from this Unity.

It is that absolute indivisible.

There is no centre in it or circumference.

Only the timeless spaceless One remains.

At the beginning there is the unextended Brahman.

There is that high concentration of unity.

It has to translate itself in the extension.

It becomes the equal pervasive concentration.

It becomes the indivisible comprehension of all things.

Also, it is this universal undistributed immanence.

This unity is undiminishing and unabrogated.

No play can tamper with that unity.

"Brahman is in all things."

"Brahman contains all things."

"All things are in Brahman."

This is the triple formula.

It is a formula of the comprehensive Supermind.

There is a single truth.

It is a truth of self-manifestation.

It emerges in three aspects.

It holds it together.

ஜீவன் தன்னை பிரபஞ்சத்தில் நீட்டிக் காண்கிறது.

தன்னிலிருந்து நீண்டெழுந்தவற்றை அது ஏகஜீவனாக ஊடுருவுகிறது.

பல ஆயிரம் ரூபங்களை அது ஏகனாக அடைந்து வதிகிறது.

எங்கும் அது எளிய சமத்துவமான பிரம்மம்.

இந்த நீட்சி காலத்திலும், இடத்திலும் ஏற்பட்டது.

இவ்வூடுருவல் பிரம்ம ஐக்கியத்துடன் நெருங்கிய தொடர்புள்ளது.

அதனுள் உறைவதும் அப்படியே.

இந்த ஐக்கியத்தினின்று அது புறப்பட்டு வெளிப்படுகிறது.

பகுக்கமுடியாத அந்த ஐக்கியம் பிரம்மத்திற்குரிய ஐக்கியம்.

அங்கு மையமில்லை, எல்லையான பரிதியில்லை.

காலத்தையும் இடத்தையும் கடந்த ஜீவன் மட்டுமே உள்ளது.

ஆரம்பத்தில் வெளிப்படாத பிரம்மம் மட்டுமேயிருந்தது.

ஐக்கியத்தின் தீவிரம் அங்குள்ளது.

அது நீட்சியில் அதற்குத் தகுந்தவாறு வெளிப்படவேண்டும்.

அது சமத்துவமுடைய ஊடுருவும் தீவிரமாகும்.

அது பகுக்கமுடியாத பரவலான ஞானமாகும்.

மேலும் அது பிரபஞ்சத்திற்குரிய விநியோகிக்கப்படாத உடன்பிறந்ததாகும்.

இது குறைவற்ற, குறைக்கமுடியாத ஐக்கியம்.

எந்த லீலையும் இந்த ஐக்கியத்திற்குக் குந்தகம் விளைவிக்க முடியாது.

"பிரம்மம் அனைத்திலும் உண்டு."

"பிரம்மம் அனைத்தையும் உட்கொண்டது."

"எல்லாம் பிரம்மம்."

மூன்று அம்சமுள்ள சூத்திரம் அது.

அது முழுமையான சத்தியஜீவிய சூத்திரம்.

இது ஒரு தனித்த சத்தியம்.

சுய-சிருஷ்டியின் சூத்திரம் இது.

இது மூன்று அம்சங்களாக வெளிப்படுகிறது.

மூன்றையும் இது சேர்த்துப் பிடிக்கிறது.

It does so inseparably in its self-view.

It is the fundamental knowledge.

It proceeds from it to the play of the cosmos.

Our universe is of triple terms. Page No.139

It is Mind, Life and Matter. Para No.15

This is the lower consciousness.

It has an organisation.

Our mentality understands it.

What is its origin?

There is the all-efficient Supermind.

It operates in the three original terms.

They are Existence, Conscious-Force and Bliss.

All things proceed from its action.

Nothing else exists.

These higher terms are cast into lower terms.

The lower terms are our mentality.

It is vitality and physical substance too.

It is done by a faculty.

It must issue from the creative Truth-Consciousness.

What is that faculty?

It is in a secondary power.

It is a power of projecting, confronting and apprehending.

It is a consciousness.

Knowledge centralises in it.

It stands back from its works.

From there it observes them.

It is a power of creative knowledge.

தன் சுயநோக்கில் அவை பிரியாமல் அணைத்துப் பிடிக்கிறது.

இது அடிப்படை ஞானம்.

இதிலிருந்து அது பிரபஞ்ச லீலைக்குப் போகிறது.

பிரபஞ்சம் மூன்று அம்சங்களாலானது.

மனம், உயிர், ஜடம் அவை.

இது தாழ்ந்த ஜீவியம்.

இதற்கோர் அமைப்புண்டு.

நம் மனப்பான்மை அதையறியும்.

அதன் ஆரம்பமென்ன?

எல்லாம்வல்ல சத்தியஜீவியம் உண்டு.

இது இந்த மூன்று அம்சங்களாகச் செயல்படும்.

அவை சத், சித், ஆனந்தம்.

அனைத்தும் அவற்றின் செயலினின்று வெளிப்படும்.

வேறெதுவுமில்லை.

இந்த உயர்ந்த அம்சங்கள் தாழ்ந்த அம்சங்களாக மாறுகின்றன.

தாழ்ந்தவை நம் மனப்போக்கு.

உயிரும், உடலும் அதைச் சேர்ந்தவை.

இந்த மாற்றத்தைச் செய்வது மனத்தின் திறமை.

இது சிருஷ்டிக்கும் சத்தியஜீவியத்திலிருந்து வெளிவரவேண்டும்.

இது என்ன திறன்?

இது இரண்டாம்பட்ச சக்தி.

வெளிப்பட்டு, மோதும், காண முயலும் சக்தியிது.

இது ஜீவியம்.

ஞானம் இங்கு மையமாகச் சேர்கிறது.

அது அதன் செயலினின்று பிரிந்து நிற்கிறது.

அங்கிருந்து அது பார்வையிடும்.

இது சிருஷ்டிக்கும் ஞானத்தின் சக்தி.

We speak of centralisation.

We know of equable concentration of consciousness.

We spoke of it hitherto.

Now we speak of an unequal concentration.

There is the beginning of self-division.

Self-division is its phenomenal appearance.

The Knower holds himself concentrated. Page No.140

He concentrates in knowledge as subject. Para No.16

He has a Force of consciousness.

He regards the Force proceeding from him.

It proceeds into the form of himself.

It proceeds continually thus.

He continually draws back into himself.

The Force continually issues forth again.

This is an act of self-modification.

From this single act proceed all practical distinctions.

Our view of the universe is relative.

Our action in the universe is relative.

Both proceed from this single act.

There is a practical distinction.

It is knower, known and knowledge.

It is the Lord, His force and the children.

The children are the works of the Force.

It is the Enjoyer, the Enjoyment and the Enjoyed.

It is Self, Maya and the becomings of the Self.

நாம் மையத்தைப் பற்றிப் பேசுகிறோம்.

ஜீவியம் சமமாகச் சேர்ந்துள்ளதை நாமறிவோம்.

இதுவரை நாம் அதைப்பற்றிப் பேசினோம்.

இனிச் சமமில்லாத நிஷ்டையைப்பற்றிப் பேசுவோம்.

இங்கு ஜீவன் தன்னையே பிரிக்க ஆரம்பிக்கிறது.

தன்னைப் பிரிப்பது அதன் தோற்றம்.

அறிபவன் தன்னைச் சேர்த்துப் பிடிக்கிறான்.

ஞானத்தில் அவன் அகமாகச் சேர்கிறான்.

அவனுக்கு ஜீவிய சக்தியுண்டு.

சக்தி தன்னிலிருந்து புறப்பட்டுப் போவதாகக் கருதுகிறான்.

தன் ரூபத்துள் அது நுழைகிறது.

அதேபோல் தொடர்ந்தும் செய்கிறது.

தொடர்ந்து தன்னுள் அது தன்னை இழுத்துக்கொள்கிறது.

சக்தி தொடர்ந்து வெளிவருகிறது.

இது தன்னைத் தானே மாற்றிக்கொள்ளும் செயல்.

இந்த ஒரு செயலினின்று எல்லா நடைமுறை வேறுபாடுகளும் எழுகின்றன.

பிரபஞ்சத்தைப் பற்றிய நம் எண்ணம் நம்மைப்பொருத்தது.

பிரபஞ்சத்தில் நம் செயலும் நம்மைப்பொருத்தது.

இரண்டும் ஒரே செயலினின்று வருகின்றன.

இது நடைமுறை வேறுபாடு.

அறிபவன், அறிவு, அறியப்படுவது என்ற பிரிவுகள் அவை.

ஈஸ்வரன், அவன் சக்தி, அவனது குழந்தைகள்.

அச்சக்தியின் செயல்கள் குழந்தைகளாகும்.

அனுபவிப்பவன், அனுபவம், அனுபவிக்கப்படுவது என்ற மூன்று நிலைகள்

உண்டு.

பிரம்மம், மாயை, பிரம்மசிருஷ்டி.

This is a conscious Soul. Page No.140

It is concentrated in knowledge. Para No.17

This is the Purusha.

It observes and governs the Force.

The Force has gone forth from him.

It is Shakti or Prakriti.

He repeats himself in every form of himself.

There is this apprehending consciousness.

It is born in self-division.

He accompanies his Force.

It is Force of consciousness.

He enters into its works.

He reproduces there the act of self-division.

This Soul dwells in each form.

It dwells with his Nature.

He observes himself in other forms.

He does so from its centre.

It is an artificial centre.

It is a practical centre of consciousness.

In all it is the same Soul.

It is the same divine Being.

The centres multiply.

It is only a practical act of consciousness.

It is intended to institute a play.

It is a play of difference, of mutuality.

It is a play of many things.

They are mutual knowledge, mutual shock of force, mutual

enjoyment.

தன்னையறியும் ஆத்மாவுண்டு.

அதன் ஞானம் அதனுள் செறிந்துள்ளது.

இது புருஷன்.

சக்தியை கவனித்து ஆள்கிறது.

சக்தி அவனிடமிருந்து போயிற்று.

அது சக்தி அல்லது பிரகிருதி.

தன் பல ரூபங்களில் அவன் திரும்பத் திரும்ப வருகிறான்.

பிரக்ஞா இருக்கிறது.

இது தன்னைப் பகுப்பதால் ஏற்பட்டது.

அவனுடைய சக்தியை அவன் தொடர்கிறான்.

அது ஜீவிய சக்தி.

அவன் அச்செயல்களுள் நுழைகிறான்.

அங்கு தன்னைப் பிரிக்கும் செயலை மீண்டும் செய்கிறான்.

ஆத்மா அந்த ரூபங்களில் உறைகிறது.

அவனுடைய இயற்கையுடன் அது உறைகிறது.

தன்னை மற்ற ரூபங்களில் அவன் கண்டுகொள்கிறான்.

அவனுடைய மையத்திலிருந்து அவன் அப்படி நடக்கிறான்.

அது செயற்கை மையம்.

அது ஜீவியம் செயல்பட நடைமுறையில் ஏற்பட்ட மையம்.

எல்லா ஜீவராசிகளில் காண்பது ஒரே ஆத்மா.

எங்கும் காண்பது ஒரே தெய்வீக ஜீவன்.

அம்மையங்கள் பெருகுகின்றன.

அது ஜீவியம் நடைமுறையில் செயல்படும் வகையாகும்.

லீலையை ஸ்தாபிக்க ஏற்பட்ட ஏற்பாடு அது.

ஒன்றோடொன்று பரஸ்பரம் உதவ ஏற்பட்டது அது.

அது பலவற்றால் ஏற்பட்ட லீலை.

பரஸ்பர ஞானம், பரஸ்பர அதிர்ச்சி, பரஸ்பர அனுபவம்.

It is a difference.

It is based on essential unity.

A unity realised out of difference.

Its basis is practical.

This is a new status. Page No.141

It is of the all-pervading Supermind. Para No.18

We can speak of this.

It is a further departure.

It departs from the unitarian truth of things.

It also departs from the indivisible consciousness.

The cosmos exists.

Unity is essential to its existence.

It is an inalienable unity.

The consciousness constitutes that unity.

We can pursue it a little further.

We see it can become truly Avidya.

It is the great ignorance.

It starts from multiplicity.

It is the fundamental reality.

It has to travel back to real unity.

One has to start from the false unity.

Ego has that false unity.

The individual centre can be accepted.

It can be accepted as the determining standpoint.

It is the knower.

It has a consequence.

All the consequences of mind will set in.

அது ஒரு மாறுபாடு.

அடிப்படை ஐக்கியத்தில் ஏற்பட்ட வேறுபாடுகள் அவை.

வேறுபாட்டில் கண்ட ஐக்கியம்.

நடைமுறை அதன் அடிப்படை.

இது ஒரு புது அந்தஸ்து.

எல்லாவற்றையும் ஊடுருவும் சத்தியஜீவியம்.

நாம் இதைப் பற்றிப் பேசலாம்.

இது மேலும் விலகுகிறது.

ஐக்கியமான சத்தியத்திலிருந்து இது மாறுபடும்.

பகுக்க முடியாத ஜீவியத்தினின்று இது மாறுபடும்.

பிரபஞ்சம் உண்டு.

அது இருக்க ஐக்கியம் அவசியம்.

அந்த ஐக்கியம் என்றும் அழியாதது.

ஜீவியம் அந்த ஐக்கியத்தை நிறுவுகிறது.

நாம் அதைச் சிறிது மேலும் தொடரலாம்.

அப்படித் தொடர்ந்தால் அது அவித்தையாவதைக் காணலாம்.

அது பெரிய அஞ்ஞானம்.

பகுக்கப்பட்ட பலவற்றிலிருந்து அது எழுகிறது.

அதுவே அடிப்படை சத்தியம்.

அது மீண்டும் உண்மையான ஐக்கியத்திற்குச் செல்ல வேண்டும்.

அதற்குப் பொய்யான ஐக்கியத்திலிருந்து ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

அகந்தை அந்தப் பொய்யான ஐக்கியம்.

ஜீவனின் மையத்தை ஏற்கலாம்.

முடிவு செய்யும் கொள்கையாக அதை ஏற்கலாம்.

அது அறிபவன்.

அதற்குப் பலன் உண்டு.

மனத்தின் எல்லாப் பலன்களும் தொடரும்.

They cannot fail to come in.

They are sensation, intelligence, action of the mental will.

We see one more thing.

The Soul acts in the Supermind.

Then there is no ignorance.

Truth-consciousness is the field of knowledge.

It is also the field of action.

The basis is still unity.

The Self is one in all. Page No.141

All things are becoming in itself Para No.19

and of itself.

The Self regards itself thus.

The Lord still knows his Force.

The Force is himself.

It is so in act.

It is such in every being as himself in soul.

And it is so himself in form.

It is his own being the Enjoyer enjoys.

It is so, though it is multiplicity.

There is one real change.

It is the unequal concentration of consciousness.

But there is no essential difference of consciousness.

There is no true division in its vision of itself.

The Truth-consciousness has arrived at a position.

It prepares our mentality.

It is not yet that of our mentality.

This we must study.

அது வரத் தவறுவதில்லை.

உணர்ச்சி, அறிவு, செயல், திறன் ஆகியவை அவை.

மேலும் ஒன்றைக் காண்கிறோம்.

ஆத்மா சத்தியஜீவியத்தில் செயல்படுகிறது.

அப்படியானால் அறியாமையில்லை.

சத்தியஜீவியம் ஞானத்திடல்.

அத்துடன் அது செயல்படும் அரங்கமும் அதுவே.

அடிப்படை ஐக்கியமாகவே இருக்கிறது.

பிரம்மம் எங்கும் ஒன்றே.

அனைத்தும் பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடுகள்; அதனுள் வெளிப்படும்.

பிரம்மம் தன்னை அப்படிக் கருதுகிறது.

ஈஸ்வரன் அவன் சக்தியை அறிவான்.

சக்தி அவனே.

செயலும் அப்படியே.

எல்லா ஜீவன்களிலும் அவனே ஆத்மாவில் உறைகிறான்.

எல்லா ரூபங்களிலும் அதுவே உண்மை.

அவன் அனுபவிப்பது அவனுடைய ஜீவன்.

பலவாகப் பிரிந்தாலும், இது உண்மை.

ஓர் உண்மையான மாற்றம் உண்டு.

ஜீவியம் மாறுபட்ட செறிவை நாடுவது இது.

ஜீவியத்தில் அடிப்படையான வேறுபாடில்லை.

ஜீவன் தன்னைத் தன் திருஷ்டியில் காண்பதில் பிரிவினையில்லை.

சத்தியஜீவியம் ஒரு நிலைக்கு வந்துள்ளது.

அது நம் மனப்போக்கை நிர்ணயிக்கிறது.

இன்னும் அது நம் மனப்போக்காகவில்லை.

இதை நாம் ஆராயவேண்டும்

Thus we can seize Mind at its origin.

It is here a great lapse is made.

It is a lapse from high and vast wideness to the ignorance.

The wideness is of the Truth-Consciousness.

The ignorance is of the division.

This is the apprehending Truth-Consciousness.

It is much more facile to our grasp.

It is so because of its nearness to us.

It foreshadows our mental operations.

We were struggling to express a remoter realisation.

We attempted it in our intellectual language.

It is a barrier.

We have to cross it.

It is less formidable.

The End

******

இவ்விதம் நாம் மனத்தையும், அதன் ஆதியையும் பற்றலாம்.

இங்கு ஒரு பெரிய குறை ஏற்படுகிறது.

உயர்ந்து பரந்த விசாலம் அறியாமையாகிறது.

விசாலம் சத்தியஜீவியத்துடையது.

அறியாமை பிரிவினைக்குரியது.

இதுவே பிரக்ஞா.

நமக்கு எளிதில் பிடிபடக்கூடியது இது.

நமக்கு அருகிருப்பதால் அது பிடிபடுகிறது.

நம் மனம் செயல்படுவதை அது முன்கூட்டி அறிவிக்கும்.

இதுவரை சிரமமான சித்தியை விளக்க முயன்றோம்.

நம் பகுத்தறிவின் மொழியால் அதைப் பற்ற முயன்றோம்.

அது தடை.

நாம் அதைக் கடக்கவேண்டும்.

தடையின் சிரமம் இங்கு குறையும்.

முற்றும்

******