During dinner Mr.Bennet scarcely spoke at all; but when the servants were withdrawn, he thought it time to have some conversation with his guest, and therefore started a subject in which he expected him to shine, by observing that he seemed very fortunate in his patroness. Lady Catherine de Bourgh's attention to his wishes, and consideration for his comfort, appeared very remarkable. Mr. Bennet could not have chosen better. Mr. Collins was eloquent in her praise. The subject elevated him to more than usual solemnity of manner, and with a most important aspect he protested that "he had never in his life witnessed such behaviour in a person of rank -- such affability and condescension, as he had himself experienced from Lady Catherine. She had been graciously pleased to approve of both the discourses which he had already had the honour of preaching before her. She had also asked him twice to dine at Rosings, and had sent for him only the Saturday before, to make up her pool of quadrille in the evening. Lady Catherine was reckoned proud by many people he knew, but he had never seen anything but affability in her. She had always spoken to him as she would to any other gentleman; she made not the smallest objection to his joining in the society of the neighbourhood, nor to his leaving his parish occasionally for a week or two, to visit his relations. She had even condescended to advise him to marry as soon as he could, provided he chose with discretion; and had once paid him a visit in his humble parsonage; where she had perfectly approved all the alterations he had been making, and had even vouchsafed to suggest some herself, -- some shelves in the closets up stairs."

இரவு விருந்தின்பொழுது திரு. பென்னட் பேசவேயில்லை. வேலைக்காரர்கள் சென்ற பிறகு விருந்தாளியுடன் ஏதாவது பேச வேண்டும் என நினைத்து, அவனுக்கு ஆதரவு அளிக்கும் லேடி காதரினைப் பற்றி பேசினால் அவனுக்குப் பிடிக்கும் என அவர் நினைத்ததால் அதைப்பற்றி பேசலானார். காலின்ஸினுடைய விருப்பங்களுக்கு அவள் கொடுத்த கவனிப்பும், அவனுடைய சௌகரியத்திற்கு காட்டிய கரிசனமும் பாராட்டுதற்குரியதாக இருந்ததால், திரு. பென்னட் இதைவிட சிறந்ததாக வேறு எந்த தலைப்பையும் தேர்ந்தெடுத்திருக்க முடியாது. காலின்ஸ் அவளைப் பற்றி வெகுவாக புகழ்ந்தான். இப்பேச்சு அவனை மேலும் கம்பீரமாக்கியது. இவ்வளவு உயர்ந்த இடத்திலுள்ள ஒரு பெண்மணி இவ்வளவு அன்பாகவும், பரிவாகவும் நடந்து கொள்வதை இதுவரை அவன் பார்த்ததில்லை. அவள் முன் தான் செய்த இரண்டு பிரசங்கங்களையும் அவள் மனதார பாராட்டியதாகச் சொன்னான். இரண்டு முறை ரோஸிங்ஸில் விருந்துண்ண அழைத்தாள். சனிக்கிழமையன்று சீட்டாடவும் அழைத்திருந்தாள். பலரும் லேடி காதரினை கர்வமுடையவள் என்று சொன்னாலும் தான் அவளுடைய அன்பை மட்டுமே பார்த்திருப்பதாகக் கூறினான். அவள் அவனை மரியாதையுடன் நடத்தினாள். அப்பகுதியிலுள்ள சமூகத்தோடு அவன் சேருவதற்கும், உறவினர்களை சந்திக்க அவ்வப்போது ஓரிரு வாரங்கள் செல்வதற்கும் அவள் மறுப்பேதும் தெரிவிக்கவில்லை. எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரம் திருமணம் செய்து கொள்ளச் சொல்லி அறிவுரை கூறி, ஆனால் பகுத்தறிவோடு பெண்ணை தேர்ந்தெடுக்கக் கூறினாள். அவனுடைய எளிய வீட்டிற்கு விஜயம் செய்து அங்கு செய்திருந்த மாற்றங்களை அங்கீகரித்து, சில இடங்களில் வேறு சில மாற்றங்களையும் செய்யுமாறு கூறினாள்.

"That is all very proper and civil, I am sure," said Mrs. Bennet, "and I dare say she is a very agreeable woman. It is a pity that great ladies in general are not more like her. Does she live near you, sir?"

“எல்லா செயல்களும் முறையாகவும், நாகரீகமாகவும் இருக்கின்றன”என்ற திருமதி. பென்னட், “அவள் மிகவும் இனிமையான பெண்மணியாக இருப்பாள் என நினைக்கிறேன். உயர்ந்த இடத்தில் இருக்கும் பெண்மணிகள் இவளைப்போல் இல்லாததுதான் மிகவும் வருந்தத்தக்கது. உங்களுக்கு அருகில் வசிக்கின்றாளா?”என்றும் கேட்டாள்.

"The garden in which stands my humble abode, is separated only by a lane from Rosings Park, her ladyship's residence."

“தோட்டத்தில் அமைந்திருக்கும் எனது எளிய இல்லத்தையும், லேடி காதரினுடைய இல்லமான ரோஸிங்ஸ் பார்க்கையும் பிரிப்பது ஒரு சிறிய பாதைதான்”.

"I think you said she was a widow, sir? Has she any family?"

“அவள் ஒரு விதவை என நீங்கள் கூறியதாக நினைக்கிறேன். அவளுக்கென குடும்பம் ஏதேனும் இருக்கிறதா?”

"She has one only daughter, the heiress of Rosings, and of very extensive property."

“பெரிய சொத்தின் வாரிசாக அவளுக்கு ஒரே ஒரு மகள் இருக்கிறாள்.”

"Ah!" Cried Mrs. Bennet, shaking her head, "then she is better off than many girls. And what sort of young lady is she? Is she handsome?"

“ஆஹா! அப்படியெனில் மற்ற பெண்களைவிட இவள் மேம்பட்டவள். எப்படிப்பட்ட பெண் இவள்? அழகானவளா?” என்று கேட்டாள் திருமதி. பென்னட்.

"She is a most charming young lady indeed. Lady Catherine herself says that, in point of true beauty, Miss De Bourgh is far superior to the handsomest of her sex; because there is that in her features which marks the young woman of distinguished birth. She is unfortunately of a sickly constitution, which has prevented her making that progress in many accomplishments, which she could not otherwise have failed of, as I am informed by the lady who superintended her education, and who still resides with them. But she is perfectly amiable, and often condescends to drive by my humble abode in her little phaeton and ponies."

"Has she been presented? I do not remember her name among the ladies at court."

“அவள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு விட்டாளா? பெண்மணிகளின் சபையில் அவள் பெயரை இதுவரை நான் கேட்டதாக ஞாபகமில்லையே.”

"Her indifferent state of health unhappily prevents her being in town; and by that means, as I told Lady Catherine myself one day, has deprived the British court of its brightest ornament. Her ladyship seemed pleased with the idea; and you may imagine that I am happy on every occasion to offer those little delicate compliments which are always acceptable to ladies. I have more than once observed to Lady Catherine, that her charming daughter seemed born to be a duchess, and that the most elevated rank, instead of giving her consequence, would be adorned by her. These are the kind of little things which please her ladyship, and it is a sort of attention which I conceive myself peculiarly bound to pay."

“நகரத்திற்குப் போய்வர முடியாமல் தடுப்பதே அவளுடைய உடல்நலக் குறைவுதான். அதனாலேயே இங்கிலாந்து சபை ஒரு நல்ல பெண்மணியை இழந்துவிட்டது என லேடி காதரினிடம் நான் கூறினேன். இதனை கேட்டு லேடி காதரின் சந்தோஷமடைந்தாள் என்று தோன்றுகிறது. பெண்மணிகள் ஏற்றுக் கொள்ளும் சில நல்ல பாராட்டுகளை சொல்வதில் நான் மிக்க சந்தோஷம் அடைவேன். ஒரு உயர்ந்த பதவியான, பிரபுவின் மனைவி என்ற இடத்திற்குப் பொருத்தமாக அவளுடைய மகள் பிறந்திருக்கிறாள் என லேடி காதரினிடம் நான் ஒரு முறைக்குமேல் கூறியிருப்பேன். லேடி காதரினை சந்தோஷப்படுத்தும் இதுபோல சிறுசிறு விஷயங்களில் நானும் அதிக அக்கறை எடுத்துக் கொள்வேன்.”

"You judge very properly," said Mr. Bennet, "and it is happy for you that you possess the talent of flattering with delicacy. May I ask whether these pleasing attentions proceed from the impulse of the moment, or are the result of previous study?"

“நீங்கள் சரியாக எடை போட்டிருக்கிறீர்கள். மற்றவரை சந்தோஷப்படுத்துவதற்காக புகழ்வது உங்களுக்கு கைவந்த கலையாக இருக்கிறது. இதை இயல்பாக செய்வீர்களா? அல்லது முன்கூட்டித் தயார் செய்து கொள்வீர்களா?” என்று கேட்டார் திரு. பென்னட்.

"They arise chiefly from what is passing at the time, and though I sometimes amuse myself with suggesting and arranging such little elegant compliments as may be adapted to ordinary occasions, I always wish to give them as unstudied an air as possible."

“சமயத்திற்கு ஏற்றாற்போல் இயல்பாகவேதான் செய்வேன். ஆனால் சில சமயம் தயார் செய்து கொண்டு இடத்திற்கு பொருந்துவதுபோல பாராட்டுகளைத் தெரிவிப்பேன். ஆனால் நான் முன்கூட்டி தயார் செய்தது என்று அவர்களுக்குத் தெரியாதவண்ணம், என்னால் முடிந்தவரை இயல்பாக பாராட்டுவதுபோல் கூறுவேன்.”

Mr. Bennet's expectations were fully answered. His cousin was as absurd as he had hoped, and he listened to him with the keenest enjoyment, maintaining at the same time the most resolute composure of countenance, and, except in an occasional glance at Elizabeth, requiring no partner in his pleasure.

திரு. பென்னட் எதிர்பார்த்தது போலவே, காலின்ஸ் முட்டாள்தனமாக இருந்தான். அவன் பேசியதை அவர் மிகவும் ரசித்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் அதை வெளியில் காண்பித்துக் கொள்ளவில்லை. எலிசபெத்தை எப்போதாவது ஒரு முறை பார்ப்பதைத் தவிர பொறுமையோடும், அமைதியாகவும் அவன் பேசுவதை கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்.

By tea-time, however, the dose had been enough, and Mr. Bennet was glad to take his guest into the drawing-room again, and, when tea was over, glad to invite him to read aloud to the ladies. Mr. Collins readily assented, and a book was produced; but on beholding it (for everything announced it to be from a circulating library) he started back, and begging pardon, protested that he never read novels. Kitty stared at him, and Lydia exclaimed. Other books were produced, and after some deliberation he chose Fordyce's Sermons. Lydia gaped as he opened the volume, and before he had, with very monotonous solemnity, read three pages, she interrupted him with –

தேநீர் அருந்தும் சமயம்வரை திரு. பென்னட், காலின்ஸினுடைய பேச்சைக் கேட்டு, இதற்கு மேலும் தாங்காது என நினைத்ததால் தேநீர் அருந்தியபின் வரவேற்பறைக்கு அழைத்துச் சென்று பெண்மணிகளுக்காக புத்தகத்தை உரக்க வாசித்துக் காண்பிக்குமாறு வேண்டினார். காலின்ஸ் ஒத்துக் கொண்டான். ஒரு புத்தகம் வழங்கப்பட்டது. ஆனால் அது வாடகை நூலகத்திலிருந்து வாங்கி வந்திருப்பதை அறிந்த அவன், தான் கதைப் புத்தகம் படித்ததே இல்லை என்றான். கிட்டி அவனை உற்று நோக்கினாள், லிடியா தனது ஆச்சரியத்தை வெளியிட்டாள். வேறு புத்தகங்கள் அவனுக்கு வழங்கப்பட்டன. வெகுநேர ஆராய்ச்சிக்குப்பின் சமய புத்தகமான “ ஃபார்டிஸ் ஸெர்மன்ஸ்” எனும் புத்தகத்தை எடுத்துக் கொண்டான். அவன் அப்புத்தகத்தை திறப்பதை வாயைப் பிளந்து கொண்டு பார்த்த லிடியா, சுவாரசியமே இல்லாமல் மிக்க பயபக்தியுடன் மூன்று பக்கங்களை அவன் படித்து முடிப்பதற்குள் அவனை இடைமறித்து,

"Do you know, mama, that my uncle Philips talks of turning away Richard; and if he does, Colonel Forster will hire him. My aunt told me so herself on Saturday. I shall walk to Meryton to-morrow to hear more about it, and to ask when Mr. Denny comes back from town."

“அம்மா, உனக்குத் தெரியுமா, ரிச்சர்டை வெளியேற்றப் போவதாக பிலிப்ஸ் சித்தப்பா கூறினார். அப்படி அவர் செய்தால், கர்னல் பார்ஸ்டர், ரிச்சர்டை தான், வேலைக்கு வைத்துக் கொள்வதாக கூறினார். சித்தி என்னிடம் இதைப்பற்றி சனிக்கிழமையன்று கூறினாள். நான் நாளை மெரிடனுக்குச் சென்று மேலும் இதைப்பற்றி தெரிந்து கொள்ளப் போகிறேன். மேலும் திரு. டென்னி எப்பொழுது நகரத்திலிருந்து திரும்பி வருகிறார் என்றும் கேட்க வேண்டும்.”

Lydia was bid by her two eldest sisters to hold her tongue; but Mr. Collins, much offended, laid aside his book, and said –

லிடியாவை பேசாமல் இருக்கும்படி மூத்த இரு சகோதரிகள் கட்டளையிட்டனர். இதனால் மிகவும் கோபமடைந்த காலின்ஸ், புத்தகத்தை பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு,

"I have often observed how little young ladies are interested by books of a serious stamp, though written solely for their benefit. It amazes me, I confess; for, certainly, there can be nothing so advantageous to them as instruction. But I will no longer importune my young cousin."

“எப்படி இளம் பெண்களுக்கு, அவர்களது நலனுக்காகவே எழுதப்பட்ட சிறந்த புத்தகங்களில் சிறிதுகூட நாட்டமே இல்லாமல் போகிறது என்பதை நான் பல முறை பார்த்திருக்கிறேன். இதுபோன்ற அறிவுரைகள் அவர்களுக்கு எவ்வளவு பெரிய நலனை தரும் என்பதில் சந்தேகமேயில்லை. ஆனால் நான் என்னுடைய இளம் உறவினளை இனியும் கஷ்டப்படுத்த விரும்பவில்லை.”

Then, turning to Mr. Bennet, he offered himself as his antagonist at backgammon. Mr. Bennet accepted the challenge, observing that he acted very wisely in leaving the girls to their own trifling amusements. Mrs. Bennet and her daughters apologised most civilly for Lydia's interruption, and promised that it should not occur again, if he would resume his book; but Mr. Collins, after assuring them that he bore his young cousin no ill-will, and should never resent her behaviour as any affront, seated himself at another table with Mr. Bennet, and prepared for backgammon.

திரு. பென்னட்டை நோக்கி, சதுரங்கம் விளையாடலாமா எனக் கேட்டான். பெண்கள் தங்களுடைய அற்பத்தனமான சந்தோஷங்களில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொள்ளட்டும் என்று எண்ணி, காலின்ஸ் புத்திசாலித்தனமாக நடந்து கொண்டதைப் போற்றி அவனுடைய வேண்டுகோளை ஏற்றுக் கொண்டார். லிடியாவின் நடத்தைக்கு மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொண்ட திருமதி. பென்னட்டும், அவளது பெண்களும் புத்தகத்தை அவன் தொடர்ந்து படித்தால் இனி அவ்வாறு நடக்காத வண்ணம் பார்த்துக் கொள்வதாகக் கூறினர். ஆனால் காலின்ஸ் தனக்கு அவள்மேல் எந்த வெறுப்பும் இல்லை, அவளுடைய நடத்தை தன்னை அவமரியாதை செய்ததாக தான் நினைக்கவில்லை என உறுதியளித்து, திரு. பென்னட்டுடன் விளையாட மற்றொரு மேஜையில் உட்கார்ந்தான்.