The ladies of Longbourn soon waited on those of Netherfield. The visit was returned in due form. Miss Bennet's pleasing manners grew on the good will of Mrs. Hurst and Miss Bingley; and though the mother was found to be intolerable, and the younger sisters not worth speaking to, a wish of being better acquainted with them was expressed towards the two eldest. By Jane, this attention was received with the greatest pleasure; but Elizabeth still saw superciliousness in their treatment of everybody, hardly excepting even her sister, and could not like them; though their kindness to Jane, such as it was, had a value as arising in all probability from the influence of their brother's admiration. It was generally evident whenever they met, that he did admire her; and to her it was equally evident that Jane was yielding to the preference which she had begun to entertain for him from the first, and was in a way to be very much in love; but she considered with pleasure that it was not likely to be discovered by the world in general, since Jane united, with great strength of feeling, a composure of temper and a uniform cheerfulness of manner which would guard her from the suspicions of the impertinent. She mentioned this to her friend Miss Lucas.

பென்னட் குடும்பத்தினர் நெதர்பீல்டிற்கு வந்து பிங்கிலி, டார்சியை சந்தித்துச் சென்றனர். அவர்களும் பென்னட் வீட்டிற்கு வந்தனர். ஜேனின் இனிய சுபாவமும் , பழகும் விதமும் பிங்கிலியின் சகோதரிகளுக்குப் பிடித்திருந்தது. ஆனால் தாயாரையும் மற்ற சகோதரிகளையும் அவர்களால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. ஜேன், எலிசபெத் இருவர்களுடன் நன்றாகப் பழகினர். ஜேனுக்கு அவர்களது நட்பு மிக்க சந்தோஷத்தை அளித்தது. ஆனால் எலிசபெத்தோ அவர்கள் மேலெழுந்தவாரியாக பழகுவதாகத்தான் நினைத்தாள். தன் சகோதரன் விரும்பும் பெண் என்பதால் சற்று அதிக அக்கறை காட்டினர் என நினைத்தாள். பிங்கிலியும், ஜேனும் ஒருவரை ஒருவர் விரும்புவது எலிசபெத்திற்கு தெரிகிறது. ஜேன் அமைதியான சுபாவம் படைத்தவள், தன் உணர்ச்சிகளை சுலபத்தில் வெளியே காண்பித்துக் கொள்ள மாட்டாள். தன் விருப்பம் மற்றவர்களுக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை என நினைத்தாள். எலிசபெத் தன் தோழி சார்லெட்டிடம் இவ்விஷயத்தைப் பற்றி விவாதிக்க ஆரம்பித்தாள்.

"It may perhaps be pleasant," replied Charlotte, "to be able to impose on the public in such a case; but it is sometimes a disadvantage to be so very guarded. If a woman conceals her affection with the same skill from the object of it, she may lose the opportunity of fixing him; and it will then be but poor consolation to believe the world equally in the dark. There is so much of gratitude or vanity in almost every attachment, that it is not safe to leave any to itself. We can all begin freely -- a slight preference is natural enough; but there are very few of us who have heart enough to be really in love without encouragement. In nine cases out of ten a woman had better show more affection than she feels. Bingley likes your sister undoubtedly; but he may never do more than like her, if she does not help him on."

தன்னுடைய காதலை இரகசியமாக வைத்திருப்பது நல்லது என்றாலும் , இதுவே சில சமயம் ஆபத்தாகிவிடும். நாம் நமது விருப்பத்தைக் கூறாவிட்டால் இழப்பும் நேரிடலாம். பிறகு வருந்தி ஒரு பிரயோசனமும் கிடையாது. நமது விருப்பத்தை ஜாடையாக சொல்லித்தான் ஆக வேண்டும். ஒரு பெண் தனது காதலை இரகசியமாக வைத்துக் கொண்டிருந்து , பிறகு அக்காதலை இழக்க நேரிட்டால் , நல்லவேளை இது உலகுக்குத் தெரியாமல் போனதே என ஆறுதல் அடையலாம். ஆனால் இந்த ஆறுதல் , காதலை இழந்ததை ஈடுசெய்யாது. ஒவ்வொரு உறவிலும் , எவ்வளவோ தற்பெருமையும் , வீண்பெருமையும் உள்ளது. அதை அப்படியே விட்டுவிடுவது அவ்வளவு உசிதமல்ல. ஒருவர்மேல் எழும் காதல் இயற்கையானதுதான். ஆனால் நம்மில் பல பேருக்கு அதை வெளிப்படுத்த தைரியம் கிடையாது. யாராவது உற்சாகப்படுத்திய வண்ணம் இருக்க வேண்டும். பல சந்தர்ப்பங்களில் நாம் சற்று அதிகப்படியாகத்தான் வெளியில் காண்பித்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. பிங்கிலிக்கு உனது தமக்கையை பிடித்திருக்கிறது என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால் அவளும் தன் அபிப்பிராயத்தை வெளியிட்டால்தான் அவனுக்கு அவள் மனது புரியும்”என்றாள் சார்லெட்.

"But she does help him on, as much as her nature will allow. If I can perceive her regard for him, he must be a simpleton, indeed, not to discover it too."

“தன் சுபாவத்தை ஒட்டி அவள் தன் விருப்பத்தை உணர்த்தித்தான் வருகிறாள். எனக்கு அது புரியும் பொழுது , அவனுக்கு கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை எனில் அவன் விழிப்பாக இல்லை எனலாம்.”

"But if a woman is partial to a man, and does not endeavour to conceal it, he must find it out."

“ஆனால் ஒரு பெண் ஒருவனிடம் மட்டும் அதிகம் கவனம் செலுத்துகிறாள், அதை மறைக்கவுமில்லை எனில், அவன்தான் என்ன என்று கண்டு பிடிக்க வேண்டும்.”

"Perhaps he must, if he sees enough of her. But, though Bingley and Jane meet tolerably often, it is never for many hours together; and as they always see each other in large mixed parties, it is impossible that every moment should be employed in conversing together. Jane should therefore make the most of every half-hour in which she can command his attention. When she is secure of him, there will be leisure for falling in love as much as she chuses."

“அவளை அடிக்கடி சந்தித்து பழகினால் ஒரு வேளை அவனால் முடியும். அப்படியே சந்தித்தாலும் கூட்டத்தின் மத்தியில்தான் சந்தித்துக் கொள்கிறார்கள். அதிக நேரம் பேச முடிவதில்லை. அதனால் நேரம் கிடைக்கும்பொழுதெல்லாம் ஜேன் அவனுடைய கவனத்தை தன்பால் ஈர்க்க வேண்டும். இப்படிச் செய்வதன் மூலம் அவன் அவளிடம் அதிக நேரம் பேசி பழக முடியும், புரிந்து கொள்ள முடியும் , அதனால் அவளிடம் காதல் வயப்பட வாய்ப்பும் உண்டு.”

"Your plan is a good one," replied Elizabeth, "where nothing is in question but the desire of being well married; and if I were determined to get a rich husband, or any husband, I dare say I should adopt it. But these are not Jane's feelings; she is not acting by design. As yet, she cannot even be certain of the degree of her own regard, nor of its reasonableness. She has known him only a fortnight. She danced four dances with him at Meryton; she saw him one morning at his own house, and has since dined in company with him four times. This is not quite enough to make her understand his character."

“இது ஒரு நல்ல உபாயம்தான்”என்ற எலிசபெத் “வேறு ஒன்றும் வேண்டாம் , ஒரு செல்வம் படைத்த கணவன் கிடைத்து நிம்மதியான வாழ்க்கை ஒன்றே போதும் என நான் நினைத்தால் இதனை கண்டிப்பாக கடைப்பிடிப்பேன். ஜேனுக்கு இம்மாதிரியான எண்ணம் எதுவும் கிடையாது , திட்டம் போட்டுப் பழகவில்லை. அவனைப் பற்றி எவ்வளவு தூரம் தனக்குத் தெரியும் , தான் என்ன நினைக்கிறோம் என்பதே திட்டவட்டமாக அவளுக்குத் தெரியாது. பதினைந்து நாட்களாகத்தான் அவனைத் தெரியும். நான்கு முறை விருந்தில் கலந்துகொண்டு நடனமாடியிருக்கிறாள் , ஒருவரைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ள இது எப்படி போதும்?”

"Not as you represent it. Had she merely dined with him, she might only have discovered whether he had a good appetite; but you must remember that four evenings have been also spent together -- and four evenings may do a great deal."

“உன் கருத்தை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. விருந்தில் மட்டுமே கவனம் இருந்திருந்தால் அவன் எவ்வாறு சாப்பிடுகிறான் என்று மட்டுமே தெரிந்திருக்கும். ஆனால் ஒன்றை நீ மறந்து விட்டாய். விருந்தில் கலந்து கொண்ட அந்த நாலு நாட்களிலும் மாலைப் பொழுது முழுவதும் அவர்கள் ஒன்றாகத்தான் இருந்தனர். ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொள்ள இதுவே போதுமானது.”

"Yes; these four evenings have enabled them to ascertain that they both like Vingt-un better than Commerce; but with respect to any other leading characteristic, I do not imagine that much has been unfolded."

“ஆமாம் , இந்த நாலு நாட்களில் அவர்கள் கண்டு பிடித்தது , தங்களுக்கு எந்த சீட்டாட்டம் பிடிக்கும் என்பதுதான். இதைத் தவிர வேறு எதுவும் நடந்ததாக தெரியவில்லை.”

"Well," said Charlotte, "I wish Jane success with all my heart; and if she were married to him to-morrow, I should think she had as good a chance of happiness as if she were to be studying his character for a twelvemonth. Happiness in marriage is entirely a matter of chance. If the dispositions of the parties are ever so well known to each other, or ever so similar before-hand, it does not advance their felicity in the least. They always continue to grow sufficiently unlike afterwards to have their share of vexation; and it is better to know as little as possible of the defects of the person with whom you are to pass your life."

“சரி,ஜேனுக்கு என்னுடைய வாழ்த்துக்கள். நாளைக்கே அவள் பிங்கிலியை திருமணம் செய்து கொண்டாலும் சந்தோஷமாக இருப்பாள். பல நாட்கள் பழகியவன் போல்தான் அவன் தென்படுவான். திருமணத்திற்கு முன்பு அதிகம் தெரியாமலிருப்பதே நல்லதுதான். ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொண்டபின் நடக்கும் திருமணங்களிலும் மனக்கசப்புகள் வரலாம். திருமண வாழ்க்கை சந்தோஷமாக அமைவது அதிர்ஷ்டம்தான்.”

"You make me laugh, Charlotte; but it is not sound. You know it is not sound, and that you would never act in this way yourself."

“நீ சொல்வதைக் கேட்டு சிரிப்புத்தான் வருகிறது. நீ சொல்வது சரியாகப்படவில்லை. இது உனக்கே நன்கு தெரியும். நீயாக இருந்தாலும் இப்படி நடந்து கொள்ள மாட்டாய்”என்றாள் எலிசபெத்.

Occupied in observing Mr. Bingley's attentions to her sister, Elizabeth was far from suspecting that she was herself becoming an object of some interest in the eyes of his friend. Mr. Darcy had at first scarcely allowed her to be pretty; he had looked at her without admiration at the ball; and when they next met, he looked at her only to criticise. But no sooner had he made it clear to himself and his friends that she had hardly a good feature in her face, than he began to find it was rendered uncommonly intelligent by the beautiful expression of her dark eyes. To this discovery succeeded some others equally mortifying. Though he had detected with a critical eye more than one failure of perfect symmetry in her form, he was forced to acknowledge her figure to be light and pleasing; and in spite of his asserting that her manners were not those of the fashionable world, he was caught by their easy playfulness. Of this she was perfectly unaware; -- to her he was only the man who made himself agreeable nowhere, and who had not thought her handsome enough to dance with.

ஜேனையே கவனித்துக் கொண்டிருந்த எலிசபெத்திற்கு டார்சியின் கவனம் தன் மீது திரும்புவது தெரியவில்லை. எலிசபெத்தைக் கண்டும் காணாமல் இருந்த அவன் முதலில் எந்தவித சுவாரசியமும் இல்லாமல் அவளைப் பார்த்தான். பிறகு அவளது அழகைப் பற்றி விமரிசனம் செய்தான். அழகே இல்லை என பறைசாற்றிய அவன் மெதுவாக அவளுடைய கண்ணழகை ரசிக்க ஆரம்பித்தான். கலகலப்பாகவும், பழகுவதற்கு ஏற்றவளாகவும் இருப்பதை அறிந்தான். அதிக நாகரீகம் படைத்தவளாய் இல்லாது இருப்பினும் அவளது குழந்தைத்தனமான சுபாவம் அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. இதையெல்லாம் அறியாத எலிசபெத் டார்சியை இறுக்கமான மனிதனாகவும் , தன்னைக் கடுமையாக விமரிசனம் செய்தவனாகவே மட்டும் பார்த்தாள்.

He began to wish to know more of her, and as a step towards conversing with her himself, attended to her conversation with others. His doing so drew her notice. It was at Sir William Lucas's, where a large party were assembled.

அவளைப் பற்றி அதிகமாக தெரிந்து கொள்ள ஆசைப்பட்டான் , அவளுடன் பேச வேண்டும் என முயற்சி செய்தான். சர். வில்லியம் லூகாஸ் அளித்த விருந்தில் கலந்து கொள்ள வந்த அவன் , அவள் யார் யாரிடம் பேசுகிறாள் என்பதை கவனிக்க ஆரம்பித்தான். அவன் கவனிப்பதை அவளும் உணர ஆரம்பித்தாள்.

"What does Mr. Darcy mean," said she to Charlotte, "by listening to my conversation with Colonel Forster?"

“நான் கர்னல் பார்ஸ்டர் உடன் பேசுவதை டார்சி கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். அவன் மனதில் என்னதான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறான். இதற்கு என்ன அர்த்தம்” என லிசி சார்லெட் இடம் கேட்டாள்.

"That is a question which Mr. Darcy only can answer."

“இதற்கு பதில் டார்சியால் மட்டுமே கூற முடியும்.”

"But if he does it any more I shall certainly let him know that I see what he is about. He has a very satirical eye, and if I do not begin by being impertinent myself, I shall soon grow afraid of him."

“அடுத்த முறை இதுபோல் நான் காண நேரிட்டால் , நிச்சயம் அவனிடம் கேட்பேன். அவன் பார்வையில் ஒரு கிண்டல் இருக்கிறது. நான் சிறிது கண்டிப்புடன் நடந்து கொள்ள வேண்டும். இல்லையெனில் அவனைக் கண்டு பயப்பட ஆரம்பித்து விடுவேன்.”

On his approaching them soon afterwards, though without seeming to have any intention of speaking, Miss Lucas defied her friend to mention such a subject to him; which immediately provoking Elizabeth to do it, she turned to him and said –

டார்சி அவர்களை நோக்கி வருவதைப் பார்த்தனர். பேசும் நோக்கத்துடன் வந்ததாகத் தெரியவில்லை. இருப்பினும் சார்லெட் அவளிடம் , இதுபற்றி கேள் பார்க்கலாம் எனச் சொன்னதாலேயே லிசிக்கு அவனிடம் கண்டிப்பாகப் பேச வேண்டும் என்று தோன்றியது. அவனை நோக்கி பேச ஆரம்பித்தாள்.

"Did not you think, Mr. Darcy, that I expressed myself uncommonly well just now, when I was teazing Colonel Forster to give us a ball at Meryton?"

“மெரிடனில் ஒரு நடனத்திற்கு ஏற்பாடு செய்வது பற்றி கர்னல் பார்ஸ்டரிடம் கேட்டுக் கொண்டிருந்ததைப் பற்றி நீ என்ன நினைக்கிறாய் டார்சி?” என்றாள்.

"With great energy; but it is a subject which always makes a lady energetic."

“உற்சாகத்துடன் பேசினாய் . . . ஆனால் இம்மாதிரி விஷயங்கள் பெண்மணிகளுக்கு மிகவும் உற்சாகத்தைத் தரும்".

"You are severe on us."

“எங்களை கடுமையாகத் தாக்குகிறாய்.”

"It will be her turn soon to be teazed," said Miss Lucas. "I am going to open the instrument, Eliza, and you know what follows."

“இப்பொழுது இவளை கேலி செய்ய ஒரு சந்தர்ப்பம்” என்ற மிஸ். லூகாஸ் “ நான் பியானோவை திறக்கப் போகிறேன் என்ன நடக்கப் போகிறது என உனக்குத் தெரியும்”என்றாள்.

"You are a very strange creature by way of a friend! -- always wanting me to play and sing before anybody and everybody! If my vanity had taken a musical turn, you would have been invaluable; but as it is, I would really rather not sit down before those who must be in the habit of hearing the very best performers." On Miss Lucas's persevering, however, she added, "Very well; if it must be so, it must." And gravely glancing at Mr. Darcy, "There is a fine old saying, which everybody here is of course familiar with -- 'Keep your breath to cool your porridge' -- and I shall keep mine to swell my song."

“நீ எனக்குச் சரியான தோழிதான். என் திறமையை எல்லோரிடமும் காண்பிக்க வேண்டும் என நீ ஆசைப்படுகிறாய். உண்மையிலேயே எனக்கு இத்திறமை இருந்திருந்தால் , உனது ஆசை எனக்கு சந்தோஷத்தை தரும். நல்ல நிகழ்ச்சிகளையே கேட்டு பழக்கப்பட்டிருக்கும் இவர்கள் முன்னால் நான் வாசிக்காமல் இருப்பதே தேவலை.” ஆனாலும் சார்லெட் மேலும் வற்புறுத்தியதால் “சரி , இப்படித்தான் நடக்க வேண்டும் என்றிருந்தால் நான் என்ன செய்ய முடியும்”என்றாள் டார்சியைப் பார்த்தவாறு.

Her performance was pleasing, though by no means capital. After a song or two, and before she could reply to the entreaties of several that she would sing again, she was eagerly succeeded at the instrument by her sister Mary, who having, in consequence of being the only plain one in the family, worked hard for knowledge and accomplishments, was always impatient for display.

அவளுடைய நிகழ்ச்சி பிரமாதமாக இல்லையென்றாலும் கேட்பதற்கு சுகமாக இருந்தது. இரண்டு மூன்று பாடல்களுக்குப் பிறகு அவளை மீண்டும் பாடும்படி கேட்டனர். ஆனால் அதற்குள் அவளுடைய தங்கை மேரி , தான் வாசிக்க முன் வந்தாள். எந்தவித ஆடம்பரமும் இல்லாத மேரி ஒரு கடுமையான உழைப்பாளி. அறிவை வளர்த்துக் கொள்ளவும் , ஏதாவது சாதிக்க வேண்டும் என்பதற்கு அயராது உழைப்பாள். ஆனால் தன் திறமையை வெளியில் காண்பித்துக் கொள்ள அவசரப்படுவாள்.

Mary had neither genius nor taste; and though vanity had given her application, it had given her likewise a pedantic air and conceited manner, which would have injured a higher degree of excellence than she had reached. Elizabeth, easy and unaffected, had been listened to with much more pleasure, though not playing half so well; and Mary, at the end of a long concerto, was glad to purchase praise and gratitude by Scotch and Irish airs, at the request of her younger sisters, who, with some of the Lucases, and two or three officers, joined eagerly in dancing at one end of the room.

அப்படி ஒன்றும் அதிக மேதா விலாசமும் , ரசனையும் கிடையாது. ஆனால் மேரி தான் கற்றுக் கொண்டதை , கற்றுக் கொண்டாற்போல் ஏற்றுக் கொள்வாள். அதில் அவளுக்கு ஒரு வீண்பெருமை உண்டு. மேரியின் திறமை மேலும் உயர்ந்திருந்தால் , இந்த வீண்பெருமை அவள் திறமைக்குக் களங்கம் ஏற்படுத்தியிருக்கும். எலிசபெத் நன்றாக வாசிக்காவிட்டாலும் , இயல்பான வாசிப்பு எல்லோருக்கும் பிடித்திருந்தது. மேரி நீண்ட நேரம் பியானோ வாசித்தாள். அவளது சகோதரிகளுடன் நடனமாடிக் கொண்டிருந்த லூகாஸ் குடும்பத்தினரும் , இரண்டு மூன்று அதிகாரிகளும் , நடனத்திற்கேற்ப வாசித்த மேரியைப் புகழ்ந்தனர்.

Mr. Darcy stood near them in silent indignation at such a mode of passing the evening, to the exclusion of all conversation, and was too much engrossed by his own thoughts to perceive that Sir William Lucas was his neighbour, till Sir William thus began –

எல்லா ஆரவாரங்களுக்கிடையே டார்சி அமைதியாக பேசாமல் நின்றிருந்தான். ஏதோ சிந்தனையில் அவன் தன்னையே மறந்திருந்தான். சர்.வில்லியம் லூகாஸ் தன் அருகில் நின்றிருப்பதையும் அவன் கவனிக்கவில்லை. அவரே வந்து டார்சியிடம் பேச ஆரம்பித்தார்.

"What a charming amusement for young people this is, Mr. Darcy! There is nothing like dancing after all. I consider it as one of the first refinements of polished societies."

“இம்மாதிரியான ஒரு பொழுதுபோக்கு இளம் தலைமுறையினருக்கு எவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கிறது டார்சி! நடனம் போல் வேறெதுவும் கிடையாது. நாகரீக சமுதாயம் முதலில் நடனத்தில்தான் ஆரம்பிக்கிறது.”

Sir William only smiled. "Your friend performs delightfully," he continued after a pause, on seeing Bingley join the group; "and I doubt not that you are an adept in the science yourself, Mr. Darcy."

இதைக் கேட்ட சர். வில்லியம் புன்னகைத்தார். பிங்கிலி நடனமாட செல்வதைப் பார்த்து “உன்னுடைய நண்பன் மிக நன்றாக ஆடுகிறான் , உனக்கும் நடனமாட வரும் என்பதில் எனக்கு எந்தவித சந்தேகமுமில்லை டார்சி”என்றார்.

"You saw me dance at Meryton, I believe, sir."

“நான் மெரிடனில் ஆடியதை நீங்கள் பார்த்தீர்கள் என நம்புகிறேன்.”

"Yes, indeed, and received no inconsiderable pleasure from the sight. Do you often dance at St. James's?"

“ஆமாம் , நீ மிகவும் நன்றாக ஆடியதை ரசித்தேன். செயின்ட்.ஜேம்ஸில் அடிக்கடி நடனமாடுவாயா?”

"Never, sir."

“ கிடையாது ஸார்.”

"Do you not think it would be a proper compliment to the place?"

“கூடுமானவரை அப்படி ஒரு பெருமையை நான் எந்த இடத்திற்கும் தர மாட்டேன்.”

"It is a compliment which I never pay to any place if I can avoid it."

“ஒரு இடத்தை தவிர்க்க வேண்டும் என நினைத்தால் அதைச் செய்வதில் எந்தவித தயக்கமும் எனக்கு இருக்காது.”

"You have a house in town, I conclude?"

“ஊரில் உனக்கு சொந்த வீடு இருக்கிறது என நான் நினைப்பது சரியா?”

Mr. Darcy bowed.

“ஆம்”என்பது போல தலையசைத்தான்.

"I had once some thoughts of fixing in town myself -- for I am fond of superior society; but I did not feel quite certain that the air of London would agree with Lady Lucas."

“எனக்கு உயர்குடி மக்களை பிடிக்கும். அதனால் லண்டனில் நிரந்தரமாக வசிக்கலாம் என்றும் நினைத்தேன். ஆனால் அங்குள்ள சீதோஷ்ண நிலை லேடி லூகாஸுக்கு ஒத்து வருமா என எனக்குத் தெரியவில்லை.”

He paused in hopes of an answer; but his companion was not disposed to make any; and Elizabeth at that instant moving towards them, he was struck with the notion of doing a very gallant thing, and called out to her –

அவனுடைய பதிலுக்காக அவர் காத்திருந்தார். ஆனால் அவன் பதிலேதும் சொல்லவில்லை. எலிசபெத் அவர்களை நோக்கி வருவதைப் பார்த்து யாரும் எதிர்பாராத வண்ணம் அவளை அழைத்து--

"My dear Miss Eliza, why are not you dancing? -- Mr. Darcy, you must allow me to present this young lady to you as a very desirable partner. You cannot refuse to dance, I am sure, when so much beauty is before you." And, taking her hand, he would have given it to Mr. Darcy, who, though extremely surprised, was not unwilling to receive it, when she instantly drew back, and said with some discomposure to Sir William –

“எனதருமை எலிசா , நீ ஏன் நடனமாடவில்லை? டார்சி இந்த இளம் பெண்ணை உனக்கு அறிமுகப்படுத்தவா. உனக்கு நல்ல ஜோடியாக இருப்பாள். . . . . இவ்வளவு அழகான பெண் உன் முன்னால் இருக்கும் பொழுது , நீ மறுக்கவே முடியாது என எனக்குத் தெரியும்.” ஆச்சரியத்துடன் பார்த்த டார்சியிடம் எலிசாவின் கைகளை கொடுக்கும்பொழுது , அவனும் அதற்குச் சம்மதித்தாற்போல் தோன்றினாலும் ,சட்டென பின்னால் நகர்ந்த எலிசா சர்.வில்லியமிடம் ஏதோ சொல்ல முற்பட்டாள்.

"Indeed, sir, I have not the least intention of dancing. I entreat you not to suppose that I moved this way in order to beg for a partner."

“ உண்மையில் , எனக்கு நடனமாட வேண்டும் என்ற எண்ணம் இம்மியளவும் கிடையாது. ஜோடியை தேடி நான் இந்தப் பக்கம் வரவில்லை.”

Mr. Darcy, with grave propriety, requested to be allowed the honour of her hand, but in vain. Elizabeth was determined; nor did Sir William at all shake her purpose by his attempt at persuasion.
தன்னுடன் ஆடும்படி மிக கண்ணியமாக டார்சி கேட்டும் , அவள் மறுத்து விட்டாள். சர். வில்லியமின் முயற்சியும் பலிக்கவில்லை. அவளுடைய முடிவில் அவள் தீர்மானமாக இருந்தாள்.

"You excel so much in the dance, Miss Eliza, that it is cruel to deny me the happiness of seeing you; and though this gentleman dislikes the amusement in general, he can have no objection, I am sure, to oblige us for one half-hour."

“நீ ஆடுவதில் தேர்ச்சி பெற்றவளாயிற்றே எலிசா, நான் உன் நடனத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என ஆசைப்பட்டேன். இந்த இளைஞனுக்கு பொதுவாக நடனம் என்றால் பிடிக்காது, இருந்தாலும் ஓர் அரைமணி நேரம் நடனமாடுவதில் எந்தவித ஆட்சேபணையும் இருக்காது என நம்புகிறேன்.”

"Mr. Darcy is all politeness," said Elizabeth, smiling.

“டார்சி மிக்க பண்புள்ளவன்”என்றாள் எலிசபெத் புன்சிரிப்புடன்.

"He is indeed; but considering the inducement, my dear Miss Eliza, we cannot wonder at his complaisance -- for who would object to such a partner?"

“ஆமாம் , இதிலென்ன சந்தேகம். உன்னைப்போல் ஒருவருடன் நடனமாட யார்தான் மறுப்பார்?”

Elizabeth looked archly, and turned away. Her resistance had not injured her with the gentleman, and he was thinking of her with some complacency, when thus accosted by Miss Bingley –

எலிசபெத் விளையாட்டாக ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு நகர்ந்தாள். அவளுடைய இச்செயலால் அவன் சிறிதும் பாதிக்கப்படவில்லை. மாறாக நல்ல உணர்வுடன் அவளைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது மிஸ்.பிங்கிலி அவனை எதிர்கொண்டு,

"I can guess the subject of your reverie."

“நீ என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய் என என்னால் ஊகிக்க முடியும்”என்றாள்.

"I should imagine not."
“உன்னால் ஊகிக்க முடியாது என நான் நினைக்கிறேன்.”

"You are considering how insupportable it would be to pass many evenings in this manner -- in such society; and indeed I am quite of your opinion. I was never more annoyed! The insipidity, and yet the noise -- the nothingness, and yet the self-importance of all these people! What would I give to hear your strictures on them!"

“இம்மாதிரி ஒரு சமூகத்தில் இன்னும் எத்தனை நாட்கள் இப்படி கழிக்க முடியும் என நீ நினைக்கிறாய். எனக்கும் இதே எண்ணம்தான். இதுபோல் நான் இதுவரை எரிச்சலடைந்ததில்லை. ரசனையற்றவர்கள், ஆரவாரம் மட்டுமே இருக்கிறது. எதுவும் இல்லை இவர்களிடம். ஆனால் தங்களைப்பற்றி தாங்களே உயர்வாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இவர்களைப் பற்றி நீ கண்டனம் செய்வதை நான் கேட்க ஆசைப்படுகிறேன்.”

"Your conjecture is totally wrong, I assure you. My mind was more agreeably engaged. I have been meditating on the very great pleasure which a pair of fine eyes in the face of a pretty woman can bestow."

“நீ முற்றிலும் தவறாக கற்பனை செய்திருக்கிறாய். ஒரு அழகான பெண்மணியின் அழகான விழிகளைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.”

Miss Bingley immediately fixed her eyes on his face, and desired he would tell her what lady had the credit of inspiring such reflections. Mr. Darcy replied with great intrepidity –

உடனே அவன் முகத்தை நோக்கிய மிஸ். பிங்கிலி, அவள் யார் என தெரிந்து கொள்ள ஆசைப்பட்டாள். டார்சி தைரியமாக,

"Miss Elizabeth Bennet."

“அந்த அழகிய கண்களை உடையவள் மிஸ். எலிசபெத் பென்னட்” என்றான்.

"Miss Elizabeth Bennet!" Repeated Miss Bingley. "I am all astonishment. How long has she been such a favourite? -- and pray, when am I to wish you joy?"

 “என்ன!, எலிசபெத் பென்னட்டா” என்ற மிஸ் பிங்கிலி “மிகவும் வியப்பாய் இருக்கிறதே. உனக்கு அவளைப் பிடித்துப் போய் எவ்வளவு நாட்களாகிறது, எப்பொழுது உனக்கு திருமண வாழ்த்து சொல்வது என்று சொல்”என்றாள்.

"That is exactly the question which I expected you to ask. A lady's imagination is very rapid; it jumps from admiration to love, from love to matrimony, in a moment. I knew you would be wishing me joy."

“இந்தக் கேள்வியைத்தான் உன்னிடமிருந்து எதிர்பார்த்தேன். பெண்களாகிய நீங்கள், உடனே காதலுக்கு, அடுத்தது கல்யாணத்திற்கு தாவி விடுவீர்கள். நீ என்னை வாழ்த்துவாய் என எனக்குத் தெரியும்.”

"Nay, if you are so serious about it, I shall consider the matter as absolutely settled. You will have a charming mother-in-law, indeed; and, of course, she will be always at Pemberley with you."

“நீ அவள் விஷயத்தில் தீவிரமாக இருக்கிறாய் எனில் இது திருமணத்தில் முடியும் என்பது நிச்சயம். உனக்கு நல்ல மாமியாரும் கிடைப்பாள். பிம்பெர்லியில் உங்களுடன் அகலாதிருப்பாள்.”

He listened to her with perfect indifference while she chose to entertain herself in this manner; and as his composure convinced her that all was safe, her wit flowed long.

அவள் பேசியதை காது கொடுத்தும் கேட்கவில்லை. அவளோ பேசிக்கொண்டே சென்றாள். அவன் நடந்து கொண்டவிதம் அவளுக்கு மேலும் நம்பிக்கையை அளித்ததால்,அவள் கற்பனை நீண்டு கொண்டே போயிற்று.